EN...

Ben saymadım zaten sayılamayacak kadar çok cümle kurduğumuzu biliyorum.

' EN ' bir anlamda vazgeçilmezimiz de sayılır. Bir insanın, ' EN ' lerine bakarak karakter tahlili yapılabilir...

Düşündüm de aklıma hiç, ' EN ' bir cümle gelmiyor. Galiba karakterim ortaya çıkacak diye tırstım...

' EN ' sevdiğim yemek baklavalı börek diyerek durumu bir sloganla gürültüye getirebilir miyim acaba...

Herkes böyle midir, yani insan kendini çok fazla ele vermek istemiyor. En azından ben istemiyorum.

Bunun nedeni yok sadece istemiyorum. Her şeyde neden aramaya karşıyım.

Belli dönemler de hepimiz anket defteri hazırladık. İçine komik sorular koyduk. Sorular komik olunca cevaplar da komik oluyordu...

Soruların ve cevapların ortak bir yanı vardı. Hepsi de, ' EN ' le başlıyordu. Zaman geçtikçe, ' EN ' lerimiz değişti..

Bir gün öncesinin, ' EN ' leri ertesi gün önemini kaybetti ya da durum bunun tam tersi oldu.

Bütün bunlar psikolojimizle ve zamanın bize getirdikleriyle yakından ilgili.

Konudan konuya atlamak bu olsa gerek...

Düşündüm de ben psikoloji ya da sosyoloji okumalıymışım. Nasıl olsa havadan konuşması kolay. Ben de öyle yaparak, ' çok tanınmış iyi bir sosyolog olurdum ' diyorum...

Aksini iddia edenler ispatlasınlar. Karşıma delilsiz gelmeyin…

Her şey konuşmak kadar basit olsaydı ne güzel olurdu. Her istediğimize kolayca sahip olurduk. Başarısızlık diye bir korku barınmazdı içimizde.

Ne yani, olamadığımız şeylerin sorumlusu olarak korkularımızı gösterebilir miyiz?

Ben gösterdim bile...

Bunun için itirazı olan var mı?