En iyisinin cevabını bulurken

Herkesin merak ettiği Avrupa Futbol Şampiyonası 2008 başladı. Hatta başlayalı da 5 gün oldu ve bugünden itibaren de takımlar ikinci maçlarına çıkmaya başlayacaklar. Yani turnuvaya katılan 16 takımı izleme fırsatı bulduk. Ve bu takımlar hakkında az çok fikir sahibi olduk.

Milli Futbol takımımızın da katıldığı 2008 Avrupa Futbol Şampiyonda oynanılan ilk maçlar sonucunda analiz yaptığımızda Almanya, Hollanda, İspanya bu işi sonuna kadar götürecek görüşündeyim. Favorim Dünya Şampiyonu İtalya beni mahcup etti. Onlardan böyle bir futbol beklemiyordum. Ne de olsa onlar dünya şampiyonu.

Dünkü Yunanistan, İsveç maçına bakarak böyle turnuvalarda başarılı olup şampiyonluğa ulaşan Akdeniz ülkesi takımlar İtalya ve Yunanistan’ın futbolu defans ağırlıklı kontratak futbolu uygulayarak sonuca gitmekteler. Bunda da bazen başarılı olmaktalar. 2004 Avrupa şampiyonasını kazanan Yunanistan ve 2006 Dünya Şampiyonu İtalya’nın oynadığı defansa yönelik futbolla başarı gelmişti. Ama ne var ki defansif futboluyla sonuca ulaşan bu takımların planı bu sefer kesinlikle tutmamıştır. Neden derseniz. Sebep açık. Rakipleri derslerini çok iyi çalışmışlar ve onları çok iyi etüt etmişler.

Şampiyona da renk getirecek gözüyle bakılan Milli Futbol takımımız acaba şampiyon olur muyuz diye bakarken daha ilk maçta alınan yenilgi otoriteleri şaşırttı. Bugünkü İsveç maçına ölüm kalım meselesi ile bakmak sanki İsveç’e savaş ilanı etmiş gibi görmek bence çok yanlış. Bana kalırsa şampiyon olmaktan çok iz bırakmak ah bak bu şampiyona da seyir zevki bakımından Türkler zevk verdi dedirtebilmek önemli diye düşünüyorum. Acaba biz bu şampiyona da nasıl bir ders çıkartabildik? Ne gibi eksiklerimiz var. Bunları görmek lazım. Elbette bizim de çok kaliteli futbolcularımız var. Sizler ne kadar da hazırlanıyorsanız rakiplerimiz de o derece hazırlanıyorlar. Şampiyonaya kim daha iyi hazırlandıysa, kim daha iyi koşar ve mücadele ederse tabi ki o kazanacak. Bu futbolun için de var.

Bizler bir şeyleri bilmiyoruz. Milletçe kendimizi başkalarından üstün görürüz. Başarısızlılığımız da eleştirme noktası oluştururuz. Ya o teknik direktördür ya da futbolculardır. Hiç bir zaman da rakibimizin bizler den çok iyi olduğunu görmeyiz ve rakibimizi tebrik etmeyiz. Bu aynı zaman da sporun ruhuna aykırıdır.

O yeşil sahalara çıkıp mücadele veren her bir futbolcu unutmayalım ki o ülkenin en iyi futbolcuları. Oraya gelen her takımda belirli elemelerden geçerek bu platforma çıkmaktadırlar. Burada da yapılan maçlarda da en iyisi aranmakta. Amaç bu değil midir?

Ey öyle ise ben bu gibi turnuvalar da tüm maçları izleyip futbolun zevkini almaya çalışırım. Beni mutlu eden renk cümbüşü olması yani takımların forma renkleri, sahanın yeşil çimlerle kaplanmış olması, tribünle de yer alan değişik insanların ve güzellerin olması. Bir de en iyi yıldız futbolcuların göstermiş oldukları performansları ve yapmış oldukları hareketleri izlemek.

Nihayetin de en iyisinin cevabını bulurken tarihe tanıklık etmek.

Maçları izlerken de bu gözle bakıyorum. Size de iyi seyirler.