En yüce değer

Otomobillerin, kamyonların vb.nin uygun gördükleri yerlerine şöyle kocaman kocaman harflerle “BABAM SAĞOLSUN” yazdırdıklarını görürüz, bazı mirasyedilerin. Büyük bir çoğunluğunun da yaptıkları hız ile, frenle, neden oldukları ufak tefek ya da büyük kazalarla, üzerine kondukları baba mallarının kıymetini bilmediklerini gösterirler sık sık. Ancak kendi emeğiyle, kazancıyla elindeki malları edinmiş olanlar hemencecik fark edilirler.

Padişahın biri, günlerden bir gün üç oğlunu da yanına çağırmış ve onlara şöyle seslenmiş;.

- Size bir yıl izin veriyorum. Her biriniz istediğiniz yere gidin, istediğiniz işlerde çalışın. Yıl sonunda saraya gelin. Hanginizin benden sonra padişah olması gerektiğine karar vereceğim.

Bir yılın sonunda üçü de padişahın huzuruna çıkmışlar.

Padişah büyük oğluna, anlat bakalım, neler yaptın, nerelerde çalıştın, kaç altın biriktirebildin?

- Babacığım ben şu şu işlerde, şuralarda çalıştım üç teneke altın biriktirdim, demiş övünçle.

Babası, getir bakalım o altınları bana demiş ve sarayın penceresinden aşağıya döküvermiş onca altını.

Ortanca oğluna da aynı sözleri söylemiş. O da bir teneke altın biriktirmişmiş. Onu da pencereden aşağıya dökmüş padişah. Sıra küçük oğlana gelmiş. O sadece bir tanecik altın kazanabildiğini söylemiş bir yıl içinde. Babası getirmesini söylediğinde, altını vermiş, vermiş ama verdiği gibi de eline sarılması bir olmuş babasının;

- Baba, baba… Ben o bir altını kazanabilmek için ne tür işler yaptım, ne emekler harcadım, neler neler çektim. Onu padişah olmama pahasına pencereden attıramam kusura bakmayın, demiş. Babası da;

- Evet, çocuklarım. Üçünüz arasında çalışarak, ter dökerek, emekle para kazanan salt küçük kardeşiniz olmuş. Sizler ondan kat kat fazla altın biriktirmişsiniz. Ancak emeksiz, kolay kazanmışsınız ki, altınlarınızı pencereden aşağıya döktüğümde hiç sesiniz çıkmadı. Oysa kardeşiniz emeğine sahip çıkarak, ülkemize de nasıl sahip çıkacağını da, benden sonra yerime geçmeyi hak ettiğini de göstermiş oldu, demiş.