Engelli çocuklar ve anne baba denklemi

Her anne baba evladına karşı korumacıdır. Evladı onun gözbebeğidir. Bazı anne babalar yapı gereği evlatlarına karşı ilgisiz görünebilirler. Çocukta bana güvenmiyorlar hissi uyandırabilirler. Ama gerçekte öyle değildir. Anne babalar için evlat candır. Allahın bir hediyesidir onlara. Hassasiyetlerinde aşırıya kaçabilir anne-babalar. Çocuğunun geleceğinden kaygılanabilirler. Her anne baba da, dozuna göre normaldir bu tip davranışlar.

Her engelli çocuk şunu bilmelidir. Nasıl anne baba çocuk doğduğunda olduğu gibi kabulleniyorsa engelli de anne babasını olduğu gibi kabullenmelidir. Zaten hayatın mutluluğunun felsefesi de bu değil midir? Eşinizi, arkadaşınızı, ailenizi, toplumu yani herkesi olduğu gibi kabullenmek. Yani insanların hatalarına takılmak, sorgulamak yerine onların güzel yanlarını görerek onlarla iyi ilişkiler geliştirmek.

Anne babaya karşı beni kabullenemiyorlar, anlayamıyorlar, ilgi göstermiyorlar, isteklerime karşı çıkıyorlar gibi paranoya düşüncelerine asla sahip olmamalı çocuklar. Şu bir gerçektir ki anne babanın yaş ve yaşam tecrübesi gereği istekler, temennilerin zaman zaman çocukla çakışması gayet doğaldır. İki tarafında çatışmak yerine birbirini mümkün mertebe anlamaya çalışmaları iki tarafa da mutluluk getirecektir.

İnsanoğlunun doğuşu üzerinde Allah-u Teâlâ’nın takdiri kader ilahi tecellisi muhakkaktır. İmanlı şuurlu hiçbir anne baba, engelli çocuğunu; -‘ çocuğumuzun engelli oluş sebebi biziz’ gibi saplantılı düşüncelere giremez.

Allah-u Teâlâ’nın takdiri üzerinde yaşadığımız bu hayatta insanoğlu; kader sırrını bilemez. Bu sır Allah-u Teâlâ’nındır. İnsanların her renk, eksik ya da bütün doğmasının bilgisi ve takdiri sırrı Allah-u Teâlâ’ya mahsustur. Bundan dolayıdır ki hiçbir anne baba ve engelli çocuk kendilerini engellilikten dolayı suçlu göremezler. İnsanlar Allah-u Teâlâ’nın takdiri neyse var olan nasipleri ile yaşamaya mecburdurlar. İnsanlar için iyi-kötü olanı hayırlı-şer olanı bilen sadece ve sadece Allah’tır.

Hiçbir anne baba evladını maddi yük olarak görmez. Ama şu istisnadır. Engelli olsun ya da olmasın belli bir yaşa gelmiş bir çocuğun çalışmaması, eğitimini devam ettirmemesi ya da ailesinin ekonomik yaşantısına katkı sağlamaması, gayret etmemesi zihniyetine sahip hiçbir insana bırakın anne babaları hiçbir toplum sıcak hoş bakmaz. Ama yolunda bulunup ta anne babasına eğitim hayatında başarı hediye eden, ya da iş hayatında çalışmak için gayret eden her çocuğa anne babalar gibi herkes hoş bakar.

Neticede hiçbir anne babanın söylediklerinde kalplerinde kötülük yoktur. Onları üzmeden engelli çocuklarda fikirlerini söylemeli ve onlara eğitim-iş hayatlarında başarı hediye etmelilerdir.