Ergenekon ve basında derin suskunluk

Birkaç gündür ülke “Ergenekon Operasyonu” haberleriyle çalkalanıyor. Daha doğrusu çalkalanması gerekirken yeterince çalkalanamıyor. Olur olmaz enti püften her konu üzerinde destanlar döşenen anlı şanlı, şöhretli kalemlerin hiç sesi çıkmıyor. Sanki Türkiye’de böyle bir operasyon olmamış gibi davranıyorlar. Elbette konu üzerindeki yayın yasağı gazetecilerin elini kolunu bağlıyor ama yine de bu durum ortaya çıkan manzara hakkında kimseyi suçlamadan bir şeyler söylemeye, fotoğrafı yorumlamaya engel değil. Nitekim birçok yazar konuya değinip görüşlerini yazdılar. Yani demek ki isteyen yazabiliyormuş.

Suskunluktan kastettiğim mesela Hürriyet, Vatan, Akşam, Cumhuriyet gibi gazetelerin yazarlarının sessizliği. Bu gazeteler haberlerinde izin verildiği ölçüde konuya orasından burasından değinirken güncel gelişmelerde görüşleri birçok okur tarafından merak edilip izlenen şöhretli kalemlerden konuya ilişkin tek bir yazı gelmedi. Mesela ben, Türk basının “amiral gemisi” Hürriyet gazetesinin genel yayın yönetmeni Ertuğrul Özkök’ün, evinde oturmuş göbeğini kaşıyan adamı bile yazı konusu yapan Bekir Coşkun’un, aynı gazetenin başyazarı Oktay Ekşi’nin, gazeteye binbir tantanayla transfer edilen keskin kalem Yılmaz Özdil’in, özellikle İslamcı cenahtan aktardığı ilginç haberler ve yorumlarıyla sivrilen kıvrak kalem Ahmet Hakan’ın konuya ilişkin görüşlerini merak ediyorum. Ama nafile merak ediyorum. Sadece derin bir suskunlukla karşılaşıyorum. Daha bunlar gibi onlarca yazardan konuya ilişkin tek bir cümle okumak kısmet olmadı. Milliyet’te sadece Hasan Cemal ve Derya Sazak, Radikal’de İsmet Berkan, Perihan Mağden ve Murat Belge konuyla ilgilendi. Buna karşılık üslubunu ve görüşlerini beğendiğim Türker Alkan da sessiz kaldı. Cumhuriyet gazetesi ise bir başka alem. Bu gazetenin yazarları da (tabii özellikle başyazarı İlhan Selçuk) kendisini yakından ilgilendiren bombalama olayının operasyonla gündeme gelmesine rağmen konuyu ilgilenmeye değer bulmadılar.

Buna karşılık, Sabah, Yeni Şafak, Zaman, Star, Taraf, Birgün gibi gazeteler hem haberleriyle hem de birçok köşe yazarının yazılarıyla Ergenekon operasyonundan sızan bilgileri işlediler. Olay bence ve daha birçok kişinin dediği gibi Türkiye yakın tarihinin en önemli olayı. Eğer bir köşe yazarı bu konuda sessiz kalırsa başka konularda söz söyleme hakkı ve inandırıcılığı kalır mı? On yıllardır Türkiye’yi sarsan cinayetlerin, kaosa sürükleme amaçlı provakasyonların, darbe planlarının nasıl bir yapı ve kimler tarafından hangi amaçla örgütlendiği konusunda sayısız ipucu veriyor. Görmesini bilenler için resim gayet net... Üstelik bunlar zaten herkes tarafından bilinip gazete mutfaklarında her gün konuşulan şeyler. Bazen belge yetersizliğinden, bazen tehditlerden, bazen de bana dokunmayan yılan bin yaşasın hesabı vurdumduymazlıktan dolayı yazılamayan şeyler... Tamam yayın yasağı var ama ben zaten henüz sanık konumunda bile olmayan kişiler suçlansın demiyorum ki! Ortada bu bulanık puzzle’ın içinde bir yere oturan bir sürü karanlık olay var. Cinayet planını gerçekleştirmek üzereyken yakalanan tetikçiler var. “Yemek listesi” adı verilen ölüm listeleri var. Yakalanan silahlar ve birçok eylemde kullanılan el bombalarıyla aynı seriden olduğu söylenen bombalar var. Yazarların yargılandığı mahkemelerde hem müdahil olup hem de onları linç etmeye çalışan avukatların, kamuoyunda adı çok bilinen bazı emekli subayların, Danıştay baskının gerçekleştiren kişinin birbirleriyle ilginç ilişkileri var. Var da var... En azından bu fotoğrafı yorumlamaya ilişkin tek bir yazı yazılamaz mı?

İsteyen yazabildiğine göre demek ki yayın yasağı bir bahane olamaz. O zaman bu derin suskunluğun sebebi ne? Gerçekten merak ediyorum. Basının, köşe yazarlarının esas görevi ne? Köşe yazarının görevi sadece kendisinin hoşuna gitmeyen partileri, kişileri eleştirmek mi? Dinlediği müziği yazmak, içtiği şarabı tanıtmak mı? Gazeteci-yazar, sevgili dedikodusu yapmak mı?

Resim: http://artmguy.deviantart.com/art/silence-67777103