Ergensel tavırlar

One Direction - Louis.. One Direction - Louis.. One Direction - Louis.. Tanrım delireceğim :) Tüm gün defalarca duyduğum kelimeler bunlar işte. 

Evet sizin de anladığınız gibi 10 yaşındaki benim gözümde hala küçük bir çocuk olan kızım platonik bir aşk yaşıyor.. Ama gayet masum ve sevimli :) One Direction isimli grubun, benim "şirin" bulduğum kızıma göre "yakışıklı" olan elemanı Louis'e aşığız efendim :)

Yaşı itibari ile normal elbette. Sürekli bana o gruptan bahsediyor ve ben de sabırla ve de can kulağı ile dinliyorum. Dinlemekten de zevk alıyorum. O kadar önemli ki bu grup şu an onun için :) 

Bizler de ergenlik dönemlerimizde mutlaka bir ünlüye sempati duymuşuzdur. Benim favorim dönemime uygun olarak George Michael yakışıklısıydı. O zamanlar eşcinsel olduğunu bilmiyordum tabii ama zaten sempati şeklinde olduğu için yine de onu dinlemekten vazgeçmezdim. Nasılsa bir gün atlayıp beyaz atına kapıma gelecek hayalleri de kurmamıştım ona dair.

Tabii bizim zamanımızda bu tür şarkıcı hayranlıkları sömürülmüyordu. Ya da kapitalizm henüz ele geçirmemişti bu sektörü diyeyim. Şimdi eşimle bu konu hakkında ciddi şaşkınlıklar yaşıyoruz.. One Direction t-shirtleri, One Direction çantaları, bir dünya para olan One Direction özel albümleri ve daha bunlara benzeyen neler neler. Geçtiğimiz günlerde kızımıza anlatmaya çalıştık. Özellikle yeni nesilin beğenisini kazanan bu tür grupları pazar ederek ciddi bir sömürü düzeninin niçin oluşturulmaya çalışıldığını. Bizi anladı diyemeyiz, henüz çok küçük. Zaten sonrasında da söyledi "Anne şu an benden sizi anlamamı nasıl beklersiniz?" diye :) Ona yaşının küçük olduğunu ama yine de mantığını kurmaya çalışmasının gerekliliğini anlatmaya çalıştım tekrar.  

Her ne kadar bu şekilde düşünsek de bu durumun yakın zamanda biteceğini çok iyi biliyoruz. Bu yüzden şimdilik tehlike yok. 

Tatile çıkmadan önce D&R’da kitap alışverişi yaparken Alara 1D'nın albümünü almak istedi. Ben de epeyce pahalı olan o miktarı bu grubun CD'sine vermeyi düşünmüyorum dedim. bozuldu elbette.. Yine benzeri şekilde kapitalizmdi, müzik sektörüydü diye de anlatmaya çalıştım. Ama sonra baktım ki aklımda kaldı. Tatil yapacağımız il’e doğru seyahat ederken hangi şehirdeydik anımsamıyorum şu an, D&R’ın amblemini gördüğüm bir AVM'nin önünde durmasını söyledim eşime. Alara'ya çaktırmadan da gidip aldım CD'yi. Hem de neredeyse İstanbul’dakinin yarı fiyatına. Arabaya döndüm ve yalan söyledim İbrahim Tatlıses'in albümünü aldım diyerek. CD'yi taktık ve Alara'nın suratına baktık.. Şarkının sesinin yükselmesi ile Alara'dan yükselen çığlıklar o an nasıl güzel bir şey yapmış olduğumuzu hissettirdi bize. One Direction dinleye dinleye gittik üç ergen (anne, baba, çocuk) :) Yolculuğumuzun gidiş ve dönüşlerinde eşlik etti kızımın sevdiği grup bize. Oynaya söyleye gittik geldik :)

Tatilden bir kaç gün sonra da bir dergi özel bir sayı çıkararak 1D'nin çantasını hediye ediyordu. Her ayın ilk günü çıkan dergi yöneticileri işi biliyor olmalılar ki ayın ortasında böyle bir şey yapmışlardı. Yakınımızda bulunan D&R’ı aradığımda derginin geldiği gibi tükendiğini öğrendim. Sonra başka bir şubesini aradım ve orada varmış ayırttırdım. Akşam da gidip babası ile aldı kızım dergiyi. Sonrasında ise aldı beni bir düşünce. Kızımız mutlu olsun diye biz de bu düzenin bir parçası olmaya başlamışız meğersem. Çok yanlış buldum bu tavrı. Bundan sonra bu tür eylemlerde bulunmayacağımı belirttim kızıma. Nedenleri vs kafasında dönüp duruyor tabii ki. Dönsün elbette. Doğruyu kendisi de mutlaka fark edecektir bir gün.

Buna rağmen şimdi de aynı grubun özel konser DVD'sini istiyor. Eh, o kadar da uzun boylu değil. Umarım bir an evvel doğru davranışı öğrenir kızım.