Erkek adam

“Uzun uzak yollardan mı geçtik buralara gelmek için? Yılları içmişiz farkında olmadan baba, yılları su gibi içmişiz. Ve kendimizi... kendimizi tüketmişiz, ama su kadar saf değil. evet, yıllar geçmeden, uzak yollar sonunda geçmişe dönüp bakmadan anlaşılmıyor, biz kendimizi içmişiz. Bu yorumu yaparken tarafsız olup olmadığımı bilmiyorum, ama geri dönüşlerimde gördüğüm tek şey, bana acımasız davrandığın. Seni suçlamıyorum, yanlış anlama! Çünkü biliyorum, sen kendi bakış açına uygun davrandın. Diğer babalar gibi, bu “hastalıklı çocuklar ülkesi”nde kötü tohum olduğunu sen de anlayamadın. Kendini geliştirmeye çalışmak çok uzak bir kavram sana, oğlunu sevmekse ütopya! Ne yazık! Hala farkında değilsin nefretimin. Merak ediyorum, bir şeylerin farkına varman-ız için daha kaç hayatı berbat etmen-iz gerekiyor. bilmiyorsun-uz değil mi? O halde değişen hiçbir şey yok...

sen beni sevmeyi öğrenemezsin.”

(diyelim ki, bir hikaye değil, film olsun burada şahit olduklarınız, sayfalarda okuduklarınız bir filmden seçilmiş kareler olsun mesela. Ben de bu filmin yönetmeni.

Haydi, filmin adı da “ERKEK ADAM” olsun.

Hikaye kışkırtıcı...

Başrol oyuncusu asi...

Mekan İstanbul...

Film siyah-beyaz...

Yardımcı oyuncular tanınmamış...

 Biraz da kanlı olsun mu?

 Haydi, bırakalım olsun!

Kocaman bahçeli bir ev... bahçede kiraz ağaçları... bir çocuk yaslanmış kiraz ağacına, saklambaç oynuyor kendi kendine... kendisi saklanıyor, kendisini bulmaya çalışıyor... bulamıyor... çocuğun suratında korku ifadesi... kamera sürekli yer değiştiriyor...

Diyelim bu çocuk annesi, babası ve iki kız kardeşiyle sanki cennet bahçesinde yaşıyor olsun...

 “Bir Ali Bolat filmi” yazdıktan sonra başlasın hikaye, bu hikayedeki tüm anlatıcılar bahane...)

___________________________________DEVAM EDECEK_________________________________