Eşittir'i çalınmış tüm denklemlere atfen...

İçinde bulunduğun dünyanın seninle tek derdi, pozisyon zenginliği…
Çarpık düzenlerin aklı başında düzüleni olmaz diye buyurmuşlar bir zamanlar.
Bu sebepten olsa gerek ki; rüzgârı kabullen diye bütün taraklarını kırıyorlar.
Savrulduğuna inandıkça daha da çok giriyorsun çekim alanlarına…
Onlar çok, onlar ‘tek’…
Ya da senden daha güçlü olanı reddetmekte ısrarlı bünyen,
Onlar ‘torpilli’, onlar ‘hep!’…

Çarpım tablosunda ‘ağzının ortasına çarpılan’ olduğunu iddia etmek, fiyakalı!
Ezbere yaranmaya çalışan zihinlerden olduğunu ört bas etmek ise; zavallı…

Derdini düzgünce anlatmak yerine algıları dümdüz etmeye çalışıyorsun hala…

Donanımı ‘domalım’ algılayan zihinlerin içinde ağ tutmuş, pise batmış bir yaradılışsın. Sen reddedemezsin, sen kabullenmek için varsın.

Manyağın birine göre;
‘farkındalık’ insana bahşedilmiş(!) en büyük lanetmiş…
‘mutlak gerçek’ ise tanrı kandırmacası…

‘’Eşittir’i çalınmış tüm denklemlere atfen…’’