Eskiler güzelmiş eskiden

Ne güzel insanlar vardı eskiden.

Çocukluğumuzu kaplamışlardı.
Bize masal anlatırlardı
Cinlerden, perilerden.
Büyük anneler, büyük babalar vardı.
O zaman hepsi uzaktı ölümden.
Hem sevdirir hem korkuturlardı.
Acı hikâyeleri bile tatlı başlardı.
Demek bunun için gittiler hikâyelerden.
Ne güzel insanlar vardı eskiden.
Ne güzel şarkılar vardı eskiden.
Gençliğimizi donatırlardı.
Hep iyi şeyler hatırlatırlardı
Geçip gitmiş devirlerden.
Sevgi ve ümid yaratırlardı.
O zaman her şey uzaktı ölümden.
Yanık şarkılar bile neşeli başlardı.
İster istemez saadet taşardı
Gamsız günlerimizden.
Ne güzel zamanlar vardı eskiden.
Ne güzel şarkılar vardı eskiden.
Hayâl içinde yaşatırlardı.
Güldürür ağlatırlardı
Duymadan biz, düşünmeden.
Her an bir asır kadardı.
O zaman herkes uzaktı ölümden.
Candan sevdiklerimiz vardı.
Hepsi başka güzeldi, bizi tanımazlardı.
Bütün yollarımız geçerdi gül bahçelerinden.
Ne güzel zamanlar vardı eskiden.

-Edip Cansever-
Ne güzel demiş, ne iyi demiş! Eskileri özlüyoruz çoğumuz, eskiler güzelmiş ve en önemlisi safmış bir kere. Şimdi öyle mi? Hep bir menfaat doğrultusunda yaşıyoruz, yaşamak zorunda bırakılıyoruz. Ama hatırladıkça da ne güzeldi be demeden geçmiyoruz, hiç bir şey yapmadan.
Eski kitap kokusunu bilen anlar aslında, plakları kendinden geçerek dinleyen bilir. Ah be ne güzelmiş der Yeşilçam izleyen... Çünkü güzel olduğunu bilir, yaşar.
Anlatmaya doyamadım...
Pelin.