Esra Değildi Adı

Bir sanat eseri havası eserdi/
O varken

Notalar onun ardından gelirdi
Müzik diye onu dinlerdim

Bir ressam için/
Müze görmek gibi bir şeydi

Fırtına yaklaşırdı/
Şimşek çakardı
Bir konçertoya dönerdi zaman

Lodosa tutulmuş gibi titrerdi sesi/
Bir daha dünyaya böylesi gelmezdi

Bakışlarım onun bakışlarıyla kesiştiğinde/
Yüreğimde zikzaklar türerdi

Hiç şakası yoktu
Ne ben otuz beş yaşındaydım/
Ne o on sekizindeydi

Üst dudağı/
Ayva tüylü cinsindendi

Çorbayı üfler gibi/
Dudaklarını ileriye doğru uzatarak konuşurdu

Ne kadar esrarlıydı/
Adı Esra değildi

Hele Hayal/
Hiç değildi

Bir de bakardım ki/
Roza’nın çiçek boyalı evinin kapısına gelmişim.

özay sağlam