Estetiğin ve performansın buluştuğu bir oyun : Eyvah Yine Karıştı (Oscar)…

Claude Magnier' in tüm dünya ülkelerinde sahnelenen "Eyvah! Yine Karıştı?" adlı oyunu, Devlet Tiyatroları'nda ilk kez sahnelendi. Müziklerinden ışığına, dekorundan kostümlerine kadar özenli ve ince çalışıldığı belli olan oyun, zengin bir fabrikatörün yanında çalışan memur tarafından dolandırılmasını anlatan bir komedi... Olaylar üzerinden gündemin tahlilini yapıyor. İnanılmaz bir sahne trafiğiyle baş döndüren bu yapım, dans, doğaçlama ve usta yorumlarla izleyiciye keyifli saatler yaşatıyor. Finaliyle ilgili tek bir ipucu verilmeyen oyunda , yalancılığın ve üçkağıtçılığın nelere yol açabileceğine de ışık tutarken, yine aşkın kazandığına tanıklık ediyor.

Bu hikayeyi bir yerden tanıyorum?

Her ne kadar araştırsam da bulamadığım, ama hikayesinden emin olduğum bir filmin senaryosu vardı. Hatırlar mısınız; Sylvester Stallone?nin muhteşem performansına tanık olduğum, başına onca iş gelmesine rağmen sakin haline gıcık kaptığım eski bir mafya babasını canlandırıyordu. Polise söz verdiği için kirli işleri bırakan, sahnelenen oyundaki çanta hadisesi, kızını evlendirme isteği, yanında çalışan adamın patronunu dolandırması, 24 yıl sonra ortaya çıkan hizmetçiden olan diğer kızının yanında çalışan elemanı tarafından istenmesi. Her şey birebir uyuyor. Oyundaki mösyönün fabrikatör olması, filmdeki aktörün ise mafya babası. Filmin sonunda o insanı deli eden sakin ruh halini kaybetmezken, oyundaki mösyö deliler hastanesine götürülüyor, birde oyunda masörün kullanılması farklı kılan konular. Filmle, oyun arasındaki farklar sadece bunlar. Eminim hatırlayanınız olmuştur. Filmle ilgili bilgiye ulaşamadığım için, aynı senaryodan uyarlanmış olduğunu düşünüyorum. Hikayenin bu kadar benzemesi ise, uyarlandığı düşüncesini güçlendiriyor.

Masaj yapan erkeğe masör mü denir? Yoksa masajcı mı?...
Oyundaki en tuhaf karşıladığım ve bütün oyuncuların üstüne basarak söyledikleri ??masajcı?? kelimesini çok garipsedim. Oyunu dilimize kazandıran Asude Zeybekoğlu'nun çeviri hatası olabilir, ama yılların bu usta oyuncuları neden masör yerine masajcı kelimesini kullandıklarını anlayamadım.

Uç noktadaki karakterlerin bireysel birikiminin sahneye yansıması.
Bir metni alırsınız ve yönetirsiniz. Noktasına virgülüne karışmadan, mizansenine ve karakterlerine dokunmadan, yöneten yönetmenlerin hayal gücü ve birikimini paylaşmadan, başarısından söz edilebilir mi? Ali Hürol oyunda yarattığı bu karakterlerdeki birikimini o kadar güzel sahneye yansıtıyor ki, karakterlerin zıtlığı basmakalıplığın dışına çıkmış, yenilikçi ve beklenmedik sonlar hazırlayan, insana ilham veren çağrışımlar. Özgün tarzıyla bir ekol.

Küçük hanımın ağlama sahnesindeki mizanseni, ruh hali ve karakteristik oyunculuğu, büyük hanımın opera hastası, mütevazılığı ve iyi niyetçi tutumu, her şeyi halletmeye çalışan mösyönün dansı, masörün eş cinsel oluşu, bu karakterlerin yaratılışı farklı ve zıt olmakla beraber, oyunun geneli için absürd komedi olması da halkayı tamamlayan unsur.

Yalnız kahvaltı sahnesindeki gelen tepside sadece çayın olması tuhaf, buna dikkat edilmeli. Diğer taraftan mösyönün ağzını, yüzünü sildiği havluyla gözlüğünü de silmesi enteresan. Absürd komedi oyunu için uyumlu (!) Oscarın kullandığı dilin zor anlaşılır olmasıyla beraber kullandığı ses tonu, oyun içinde uyum sağlarken ??s?? leri söyleyememesi de oyuna neşe katan sahnelerden biri olmuş.

Çanta değişim sahneleri ve karakolla yapılan telefon görüşmeleri kahkahaya boğarken, muhasebecisiyle olan sahnelerdeki telefon ve merdiven başlığının kaba etine girdiği sahnelerindeki oyunculuğuna hayran kalmamak elde değil. Çok titiz çalışıldığı her halinden belli olan oyun, kaliteli metne, oyuncular ve yönetmende eklenince seyrine doyum olmuyor. Oyunda görev alan Sabri Özmener, Levent Şenbay, Fatma Öney, Zeynep Yasa Çimenser, Pınar Yığcı, Uğur Kaya, Funda Mete, Neriman Kılıç, Onur Akgülgil?i yürekten kutlarım. Ellerine yüreklerine sağlık.

Sabri Özmener'i izlemek?
Oyunun ana karakteri Mösyö karakteriyle Sabri Özmener işinin hakkını veren bir oyunculuk sergiledi bu akşam. Devamlı değişen ruh hali, sahnedeki rahat oyunculuğu, yer yer doğaçlamaları, karakteristik oyunculuğu ve buna eklediği mizansendeki başarılı üslubu, nitelikli oyunculuğuyla ayakta alkışlatıyor.

Ustaları yönetmek bir ustanın işidir?
Kuşkusuz Ali Hürol, Burjuvazi komedi oyunlarda vodvilleri çok başarılı bir yönetmen. Atraksiyon ve heyecanın bir an bile düşmediği, oyuncuların birbiriyle olan uyumları, atışmalarındaki başarılar, karakter seçimleri, bireysel oyunculuğun kattığı zenginlikler tartışılmaz. Sabri Özmener gibi bir ustanın dansları, devamlı değişen ruh halleri, absürd mizansenlerinin sağladığı başarı, oyunun kilit noktasıydı. Seçimleri çok başarılı bir yönetmen. Radikal tavırları, özgün tasarımları, başarılı oyuncularıyla el üstünde tutulacak bir iş çıkarmış. Bir oyunu sahneye koyarken fikirlerinizi belirtip, seyircinin beğenisine sunarsız. Ve tepkinin ne olacağını merak etmeye başlarsınız. Seyircide bunu beğenip beğenmeme gibi çok doğal bir özgürlüğe sahiptir. Bıçak sırtındasınızdır. Aylarca çalıştığınız oyun beğenilmeyebilir. Fikirleriniz ve sahneye yansıttıklarınız kabul edilemeyebilir. Bunun ölçeği tam ayarlanmazsa, seyirciyi memnun edemezsiniz. Ama bu usta hakikaten, her yönetimindeki farklı fikir ve anlayışları seyirciye o kadar güzel veriyor ki, karakter analizlerini çok iyi çözdüğü açık. İnsanın ufkunu açan bir zihne sahip. Oyunu sahnelerken, bir yandan zevk almamızı sağlıyor, bir yandan da öğretiyor.

Sahneye kurulan evin görkemi ve oyuna katkısı.
2 hafta önce izlediğim Modigliani adlı oyunda başarılı dekoruyla göğe çıkardığım Behlüldane Tor, bu oyundaki görsel dekoruyla da alkışı ve ödülü hak eden bir iş çıkarmış. Soldaki çalışma masasının narinliğini, sağdaki oturma takımını, 2 katlı evin iki tarafındaki merdivenine serdiği şık kırmızı halıları, 4 ayrı oda ve mutfak ve giriş kapılarının oyuna uyumu gerçekten güzel.

Giysi Tasarımıyla Sevgi Türkay eskilere gitmemizde yardımcı olmuş. Eski zaman kıyafetleri başarılı. Kadınların kıyafetleri zor olmakla beraber karakter seçimlerindeki uyumu tam oturmuş. Işık Tasarımında Fahrettin Özen sadece birkaç yerde girmiş, üzerine düşeni yapmış.

Çok başarılı ve nitelikli oyuncuların buluştuğu "Eyvah! Yine Karıştı" adlı oyun, seyirciden, tam not aldı. Gaziantep Devlet Tiyatrosu personelinin yakınlığı, sıcaklığı, ilgi ve alakası daha salona girerken güzel şeylerle karşılaşacağınızı hissettiriyor. Sahnelendiği akşam salonda bulunan seyircilerinde etkisi, oyundaki performansa başarı sağlar nitelikteydi.

Estetiğin ve bireysel yeteneklerin başarılı performanslarıyla dolu oyun, hiç düşmeyen temposuyla seyircisini bekliyor?

İyi seyirler?