Et alışkanlığımızdaki değişim genlerimizi de değiştirdi!

Söylemesi ayıp, uzun yıllar oldu böyle güzel kavurma yememiştim!
Her zaman karşı komşumdan alırdım eti; fakat akşam marketten çıkınca hemen yanındaki kasaba girmiş bulundum. O da komşum sayılır ama ayağım gitmezdi bir türlü!
“Kavurmalık kuşbaşı ver bana usta! Az da yağ kat yanına!”
Et olmayınca karnım doymuyor. Bitkisel ürünlere karşı alerjim var nedense! Bunu göçebelikten çıkamamış toplum sendromuna bağlıyorum!  Evet; evet!
Eve geldiğimde hanıma rica ettim!
“ On dakikaya kadar kavurmam hazır olsun! Maçı tok karnına dinlemek istiyorum!”
Aç karnına agresif bir yapıya bürünüyorum da!
Pamukova soğanı katkılı güzel bir salata eşliğinde kavurmaya yumuldum!
Bayıldım!
Etler ağzımda eriyordu sanki! Evet eriyordu!
“Var mı daha?”
“Kerem’e ayırdım biraz!”
Kerem salonda Yumurcak Tv’deki çizgi filmi seyrediyordu!
“Nasıl Ertuğrul? Güzel değil mi kavurma?”
“Çok güzel baba!”
 Ama istiyordum ki Ertuğrul Ata tabağını bitiremesin, kalanını da ben yiyeyim! Sanırım bu da içimdeki hayvansal dürtünün bir tezahürüydü!
Bir et nasıl bu kadar güzel olabilirdi?
İlk defa midem isyan etmeyecekti!
“Yukarıdakiler yan gelip yatmışlar anasını satayım! Canlı canlı gönderiyorlar aşağıya! Asit kalmadı stokta! Boğarak öldürüyorum garibimi!”
Acaba yediğim et tektırnaklıgillerden olabilir miydi?
Olsa ne mahzuru olabilir?
Önemli olan damak tadı değil mi?
Çift tırnaklıya dönüşümüzle cengâver duygularımızın örselenmesi arasında doğrudan bir bağ var mı?

Evet!

Bu konu çok önemli!
Hep bunu düşünüyorum şimdi!