Evden camiye camiden eve!

Ertuğrulumuz olmasaydı kesin köydeydim! Yapardım iki oda bir salon bir ev, evden camiye camiden eve, akşamı ederdim!

Şadırvan altı muhabbetler ilersi için lazım!

“Ne oldu hocam Hz. Dilaver’in işi?”

“Aldı eline kılıcını mübarek, her sallayışta beş altı müşriğin kellesini uçuruyordu!”

Komşumuzun dudaklarından “Allahu Ekber” kıpırdanması geliyor!

“Yok yok! Züleyhayla olan işi soruyorum!”

“Abi o Hz. Yusuftu!"

“Neyse canım!”

“Hz. Yusuf, binbir meşakkatle Sina çölünü geçti Mısır’a vardı!”

“Ulan işe bak; Mısır'a giren ya sultan oluyor ya halife! Yavuz da halife olmuştu değil mi?”

“Obama da gidiyor !”

“Siyaset yok Mamut. Camideyiz!”

“Müslümanmış diyorlar!”

“Namaz kılıyor mu?”

“Ne bileyim?”

Bundan sonrası sıkar. Onun için saat takmaya başlarım. Hemen bakarım birkaç kez!

“Ne o Abi telaşlısın? Saate bakıyorsun durmadan?”

“İnek doğuracaktı da! Herhalde zamanıdır! Ben gideyim!”

“Yatsıya gelmeyi unutma! Merak etmeyelim seni!”

“Tamam tamam!”

Dayımın oğlu anlatmıştı! Bu her vakit camide kılıyordu namazını! Cami hemen yanıbaşında evinin! Nasılsa bir sabah gidememiş camiye! Namazdan hemen sonra kapısı çalınmış. Tüm cemaat kapıda! İmam en önde!

“Hüseyin Abi geçmiş olsun!”

“Ne oldu hayrola!”

“Hastasın diye duyduk!”

“Yoo!”

“Gelmedin de namaza!”

Ben hemen lafa girmiştim.

“Abi akşamdan izin alacaktın hocadan! Sabaha işim çıkacak beklemeyin diyecektin!”

Diyelim yatsıya yetiştim de sabah namazına gidemedim!

“Ahmet Abi, sabah namazına gelmedin Abi!”

“Hocam, Allah seni inandırsın inek sabah doğurdu!”

Benim bir seferlik mazeretim olurdu gene de! Hüseyin Abi sıkıysa başka sabah gitmesin!

“Ne oluyor Hüseyin Abi? Astın bakıyorum sabah namazlarını? Ne iş? Saydık on oldu bu ay!”

İki inek daha alırsam epey mazeretimiz olur! Hem etinden hem sütünden hem mazeretinden!

Hüseyin Abi de ne zamandır köyde oturuyor! Bıktı adam! Köye kaçtı!