Evim evim güzel evim...

Siz hiç gördüğünüz bir mekan için "Heh işte burası benim, bundan sonra yaşayacağım yer burası" dediniz mi hiç???
Ben dedim...
Ekim 2007 tarihinde emlakçının götürdüğü 3. ev olan Beylerbeyi'nde 5. katta, 99 basamak çıkılarak ulaşılan, yokuşun başındaki süper manzaralı evin kapısından girdiğim an tam da bunu söyledim "BU BENİM EVİM"
Konuşmalar, kontrat falan derken, bazı yakınlarımın beyenisi olmadan 1 Kasım 2007 tarihinde taşındım.

Görenlerin çooookkkk beyendiği, benim içinde huzur bulacağıma inandığım evim...
Yüreğimin götürdüğü yer olan evim...
Yüreğimin sesini dinlediğim evim...
Resimde de gördüğünüz gibi, 1. köprüyü gören, Beşiktaş, Ortaköy, Sultanahmet ve sahil boyunca tüm manzarayı çıplak gözle seyredebileceğiniz evim...
Kocaman iki ayrı terası ve şirin mi şirin içi olan evim...
Bir sürü sevdiğim konuklarımı içinde ağırladığım evim...
Beni kendime getiren, yaşamam gerektiğini hatırlatan evim...
Kendi ayaklarımın üzerinde birşeyler yapabileceğime inandığım evim...
Kahhhh güldüğüm, kahhhh geceler boyu ağladığım evim...
Ama kapısını kendim açıp, kendim kapadığım ilk evim...
İlk göz ağrım...
Beni hayata bağlayan ilk mekan...
Huzur bulmak isterken, kendi zavallılıkları yüzünden çıkarılmak istenilen evim...
İki hasta ruhlu kadının elinde telef olmaktan çekinerek çıktığım evim...
Bana zehir ettikleri ve sonra kiraya veremedikleri evim...
3 Kasım 2008'de ayrıldığım evim...
Köprüden her geçerken gördüğümde içim CIZZZZZZZZZZZZZ eden evim..
Ve en kısa tarihde tapusu elimde olacak olan evim...

Evim evim güzel evim:-)
Biliyorum sen benimsim:-)