Evlenme teklifi üzerine

Birkaç gün önce blogger Mehmet Eren’e ait “İlginç Evlenme Teklifleri”, yazısını okudum. Beğendim.Yazıyı okurken aklımdan o kadar çok şey geçti ki yazamadan yapamadım.

Evlenme teklifi bir ilişkideki belki de en hoş ve unutulmayacak andır, evlenileceğinden emin “benimle evlenir misin?” sorusuyla karşılaşmanın tadı ve duygusu bambaşka olmalı.

On beş sene aşkın evliyim, mutlu bir evliliğim var. Daha mutlu olabilir miydi bilmiyorum, hayalimdeki evlilik çok sönük kalmıştı diyebilirim.Belki fazla beklentilerim olmadığı içindir.

Fakat şöyle geriye baktığımda, evlilik teklifini hatırlayamadım.Hafızamda böyle bir an yok.

Bu geriye bakmamın nedeni bir televizyon programı oldu. Programın konusu - evlilik ve evlilik üzerine her şey.

İzlediklerimden etkilendim ve birkaç gün sonra, eşimle aramızda şöyle bir diyalog geçti:

Ben: Canım, bu günlerde bir şey aklıma geldi. Sen bana hiç evlenme teklifi yapmadın.Bana hiç sormadım! Çok mu hevesli görmüştün beni, yoksa! Oysa ben hep ilginç bir evlenme teklifini hayal etmiştim.

Eşim: Hadi ya! Bunu fark etmen biraz geç olmadı mı? Bizim evliliğimiz geçerli değil mi şimdi !

Ben: Çok ciddiyim. Dalga geçme, lütfen !

Eşim: Bu eksikliği tamamlama şimdi izin verir misin!” (hâlâ işin şaka tarafında)

Ben: Bak, bugün bir televizyon programında izledim. ( Heyecanla anlatmaya başladım )

Genç bir çift var. Oğlan kıza evlilik teklifi yapacak ve bunun çok özel bir an olmasını istiyor. Sevdiğini, çok şık bir pastaneye götürüyor.Daha önceden hazırlattığı tatlıları yiyecekler.Çok şık bardaklarda, harikulade süslenmiş tatlılar.Kız her şeyden habersiz tabiî. Tatlısını bitirdiğinde, kâsenin dibinde nefis bir pırlanta yüzük görüyor ve…

Sözümü henüz bitirememiştim ki…

Eşim: Yapma canım ya! Bir de seninle mi uğraşacaktım. Boğazına takılmış bir yüzükle boğulmak üzereyken seni düşünmek istemiyorum….

Ben : Ne demek istiyorsun! Ya...., ben bu kadar….. ( alındım tabiî ), boğulacakmıydım ?!

Eşim : Kızma ama, ben böyle şeylerden pek anlamam da…Birden bu olasılık geldi aklıma sadece.

Ben : Seninle bu konuyu daha fazla konuşmak istemiyorum.
Bir taraftan kızıyormuşum gibi yaptım ama gülmemek için kendimi zor tutum.Konuyu kapattım – facia çıkmadan. Programı izlerken böyle bir olasılık hiç mi hiç aklımdan geçmemişti doğrusu.Sürpriz ve hoş bir evlenme teklifi gibi düşünmüştüm.

Gerçekçi erkekler. Ne diyebilirim ki…

Söz konusu televizyon programında ünlü bir çift konuk vardı. İsim vermek istemiyorum. Onlar da evlilik tekliflerini anlattılar.Bir yerde yemek yiyorlarmış. Birden erkek tarafı: “Benim bir yere kadar gitmem gerekecek, hemen dönüyorum. Beni bekle!” demiş ve çıkmış. Tabii o zamanlar mobil telefonları yok….

Gidiş o gidiş… Epey uzun zaman sonra (altı yedi saat sonra ) çıkagelmiş. Kız orada hâlâ bekliyor mu merak içinde. Yolda da planını kurmuş, eğer kız orada onu bekliyorsa evlenme teklifinde bulunacak. Kız beklemeyip gittiyse de, bu ilişkide evlilik asla olamayacağını...
Geldiğinde kızın orada olduğunu sevinerek görmüş. Küçük bir kutudan yüzükleri çıkarmış…” Beklettiğim için özür dilerim, sadece yüzükleri satın almaya gitmiştim… “ demiş.
Ünlü çift birlikte katılmıştı programa ve gülerek bu anılarını anlatmışlardı.

Kız tarafının yerinde ben olsaydım ne yapardım diye düşündüm, herhalde bende beklerdim. Fakat bu evlilik teklifini, eşime anlatmadım. Beni böyle bir sınavdan geçirmiş olmasını istemezdim doğrusu.Gerçi kendine göre, elbette sınavdan geçirmiştir, ama en azından benim haberim olmamıştı.

Bana göre, evlenme teklifinin sadece iki kişinin olduğu ortamda yapılmalı. Daha romantik ve hoş. Özel ve unutulmayan bir an olmalı. Toplum içinde yapılan evlenme tekliflerini çok samimi bulmuyorum.Bu insanına göre değişiyor elbette… Bu konuda artık iki oğluma tüyolar vermem gerekecek. Ama şimdilik henüz çok erken.

İlginç evlilik teklifi çoğu erkek yapmak ister herhalde, fakat gerçekten bu bir cesaret işi.

Örf ve adetlere göre evlenme teklifi erkekler tarafından yapılır. Eğer kadınlar evlenme teklifi yapabilselerdi eminim çok daha cesaretli ve yaratıcı olurlardı.