Evlenmek ist(em)iyorum !?

Davet edildiğim düğünler, nişanlar; eve gittiğimde tv da karşıma çıkan “izdivaç” programları; annemin mürvetimi görmek istemesindeki baskısı; mailime gelen evliliğe dair slaytlar; arkadaşlarımın “bebek” müjdeleri; sol yüzük parmağımın boş oluşuna takılanlar v.s. Toplum baskısı bu olsa gerek. Evlendirilmek isteniyorum..

Daha 23 yaşındayım ya. Düşünüyorum da bir ben mi bu kadar derinlemesine hissediyorum. Sabah aynanın karşısında durdum, baktım karşımda gördüğüme. Ben ve evlilik..: ) O kadar büyüdüm mü ki!

Aklında olmayan bir şeyi farkına varıp, kara kara düşündün mü hiç? Benim son birkaç gündür yaptığım bu. Çevremdeki evlilikleri analiz ediyorum. İstatistikler yapıyorum falan. Sonra bir an dank etti kafama. Bu muhasebesi tutulacak bir şey mi diye, kızdım kendime. Rüyalarıma kadar girince haliyle sulandırmışım iyice beynimi.

Oysa artık doğru eşi bulma konusunda ne kadar da karamsarım bir bilsen : ( Herkesin olabildiğince bencilleştiği hayatta; saygı, sevgi, anlayışın alışverişini kimle yapacağım. Kime güvenebilirim. İlişkiler, evlilikler o kadar bozulmuş ki. Kelimenin tam anlamıyla korkuyorum.

Ama annem kızmasın diye, şuradan bir sesleniş yapayım yine de.

1, 80 ve üzeri boylarında, ortalama 75-85 kilo, esmer, spor yapmayı seven, hali vakti yerinde birisi varsa … : )

Şaka tabi ki de. Laf aramızda evlilik bana çin kadar uzaktı. Savaşları, küresel ısınma tehdidini de düşündükçe çocuk fikrinden de uzaklaşmıştım. Ama öylesine bir atmosfere sokuldum ki, gerçekten şu aralar evlilik modundayım. Tabi bu duruma en çok annem sevinir eminim.

Atmosferin basınç alanından çıkabilir miyim bilemiyorum, çıkamazsam şayet düğünüme beklerim... Kiminle mi?!

"Evlilikte başarı, yalnız aradığı kişiyi bulmak değildir, aynı zamanda aranan kişi olmaktır. Foster Wood" İşte bu
başarıyı yakalayabileceğim biriyle.. : )