Evren hareketi alkışlar, düşünceyi değil

Epeydir, rastlantılara inanmadığımı her şeyin bir nedenle ve planlanmış biçimde bize yaşatıldığına inanıyorum. Bu bir bakış açısıyla insanın kendi kendini kandırması şeklinde yorumlanabilir, yani kendi dışında hatta ilahi ya da başkalarının değişiyle evrensel bir enerjinin- gücün etkisiyle planlanmış bir süreç gibi görüldüğünde insanın çok edilgen kalması söz konusu olabiliyor.

Ki bu eleştirilebilecek ve rahatsızlık yaratabilecek bir bakış açısı gibi görülebilir.

Birey olarak yapmamız gereken bir şey yok nasılsa plan yürüyor, diye bakıldığında tehlikeli bir boyut da kazanabiliyor.

Bir başka bakış açısıyla ise rastlantıların olmaması ama bu rastlantıları değerlendirebilmek için de bir anda ve bir yerlerde bulunabilmek için gereken bir “eylem” durumunda olunması gereklidir. Yani durduğumuz yerde hiçbir rastlantı ya da planlanmış karşılaşma yaşanamaz…

Rastlantıların olmaması, insanı tembelliğe ve rehavete yönelten bir yaklaşım olamaz..

Gerçekten de kendi yaşamımdan da gözlemlediğim çok önemli bir durum bu, eylem karşılığını er ya da geç sana dönüş yaratıyor.Eylemsizlik ise kendi içinde tükenişin koşulunu sağlayan bir süreç.Katıldığım bir eğitimde ”Evren hareketi alkışlar, düşünceyi değil…” deniyordu…

Harekete geçmek pek çok açılım sağlayabiliyor yaşantımızda, harekete geçebilme ise bize ait bir tasarruf…

Harekete geçeriz ya da geçmeyiz..Burada karar ve sorumluluk sadece bize aittir..Harekete geçtiğimizde ise değişik vesileler ve değişik nedenlerle rastlantı sandığımız ama aslıda bizim için planlanmış olan ve bizi bekleyen şeylerle karşılaşırız…

Şöyle son bir yılda rastlantı ile karşılaştığımızı düşündüğümüz şeyleri bir düşünelim…

Bilgisayarımızı açmamış olsaydık tanışamayacağımız, fikirlerinden ve düşüncelerinden bi haber kalacağımız yüzlerce kişi olmuştur…

Evden çıkmamış olsaydık istasyonda 15 yıldır karşılaşmadığımız dostumuza rastlayamayacaktık ve yanındaki kişiyle yeni bir iş açılımı sağlayamayacaktık.

Gidip bir gazete alayım diyerek harekete geçmemiş olsak;gazetede okuyacağımız ve bizim hayatımızla çok ilgili olabilecek bir bilgiden mahrum kalacaktık..

Telefon defterini karıştırmasaydık, çoktandır görüşmediğimiz arkadaşımızın ismini aklımıza bile getirmeyecektik…

Bunları uzatmak önemli önemsiz uzatmak mümkün…

Ancak rastlantıyı yaşayabilmek insan olarak bizim elimizde bunu unutmamak gerekli..

Evet hiçbir şey rastlantı değil, rastlantıları yaratabilme gücü ve becerisi bizim potansiyelimiz içinde gizli…

Bunları yazarken yapmam gereken bir şeyden üşengeçlik yüzünden tam da vazgeçmek üzereyken, yazdığımı yapmak adına hemen harekete geçtim… Ve daha iyi hissediyorum…