Eylül

Yazın o kavurucu sıcakları,
Susuz yaz,
Gerilerde kaldı.

Vakit eylülün vaktidir.

Ne tenimi yakan samyeli,
Ne klimanın uğultusu.
Hiçbiri yok artık.

Bu arada yaz tatili de bitti
Ama ne gam.

Özlediğim yağmur gelmek üzere.
Hava bulutlu İzmir’de.
Toprağın suya hasreti son bulacak.
Barajlar suyla buluşacak.
Kuru ağaç dalları ıslanacak.
Gündüz sokaklarda dolaşabilmek artık işkence olmayacak.
Akşamları yapış yapış kalmayacağız mesela.
Geceleri sık sık uyanmayacağız ter içinde.
Çarşaflar tenimize dolaşmayacak artık.
Klimaya mahkum kalmayacağız.
Dedim ya eylül geldi artık.

Ne zaman eylül gelse
Şiir gelir aklıma.
Hasan Hüseyin gelir.
“Gitme sonbahar oluyorum sonrası hiç” der usulca.

Nasıl sevilmez ki eylül.
Belki okuldan nefret eden öğrenciler sevmezse sevmez.
Yine de özlenmiştir arkadaşlar.
Merak edilir yeni gelenler var mı, ayrılan var mı?
O yüzden onlar da sever eylülü.

Eylül sevilmez mi hiç?
Sevilir elbet...