Fatih'in duası!

*Fatih, İstanbul’u fethettiği günlerde bir semtten geçtiği sırada, derinden gelen bir inilti işitti. “ Bu inleyen kim ise bulup bana getiresüz! “ emrini verdi. Maiyetindekiler, kısa bir araştırmadan sonra, saçı sakalı birbirine karışmış pejmürde kılıklı bir adamı bulup huzura getirdiler. Fatih, adama sordu: “ Bu ne haldür, seni niçin hapsettiler? “

Adam, halsizlik içinde karşılık verdi: “ Şevkütlü, muhasara başlayınca Konstantin, bu fakiri huzura çağırdı, şehri, Türkler alacaklar mı, almayacaklar mı diye sordu. Ben fakir de, gördüklerime, okuduklarıma dayanarak, ‘ Maalesef, alacaklar.’ dedim. İşte şehri fethettiniz, böylece sözlerimi doğruladınız.”

Fatih, adamı dinledikten sonra, bir süre düşündü ve sordu: “ İstanbul, bizim elimizden çıkacak mı?”

Bu soru, öyle çabucak cevaplandırılacak soydan değildi. Hapisten kurtulan keşiş, aklına gelenleri söyleyip söylememekte bir müddet düşünde ve kararlı bir tavırla konuştu:

“ Bu güzel şehrin düşmanı çoktur. Bütün hükümdarlar, bu şehri ele geçirmek hayaliyle yanıp tutuşurlar. Fakat hale bakarak, uzun zaman sizin elinizde kalacağını söyleyebilirim. Ama aranızda fesat artar da, şahsi menfaat en başta düşünülürse, malını mülkünü yabancılara satanlar çoğalırsa, yabancılardan medet umanlar artarsa, o zaman, İstanbul da sizin elinizden çıkar.

"Fatih, ellerini gökyüzüne açarak dedi ki: “ Dilerim Allah’tan ki, bu gibiler Allah’ın kahr-ı gazabına uğrasınlar.”

Şimdi gönül rahatlığı ile topraklarımızın yabancılara satılmadığını söyleyebiliriz! Baksanıza etrafımızda hiç gazaba uğrayan bir siyasi var mı? Ya Fatihin duası tutmadıysa?

Yan komşuya gidip "Hey Corc Versene Borç" der miyiz acep?

*Kaynak.Meydan 1975