Fısıltılar...

Gecenin sessizliğinde dalların hışırtısı duyuluyor hafiften. Hava serin, rüzgar çıkmış. Uzaktan gemilerin ışıkları görülüyor. Deniz de kokuyor; ağaçlardaki çiçek kokularıyla karışmış sanki. Şehir karanlığa gömülmüş, herkes uykuda, susmuş. İnsanlar susmuş, arabalar susmuş, fabrikalar susmuş, kediler köpekler bile susmuş. Gecenin fısıltısı duyuluyor artık. Hayatın konuşma vakti gecenin sessizliği. Hayat konuşuyor şimdi.

''Dinle!

Diyor.

Sus! Konuşma!

Kapat gözlerini. Fısıltılara kulak ver. Yüreğinle gör, açma gözlerini. Sakın! Göremediğin şeyi gördüm sanırsın yoksa. Olmayan şey olurun olur. Yalan olur. Yalan, kendi gerçeğini doğurur. Unutma! Belki de fısıltılar daha fazla çağırır insanı... Fısıltılar daha fazla bağırır...

Gerçek hangisi peki?

Altyazılar, gerçektir. Altyazılar satır satır gerçeği oluşturur. Okumak için gözleri kapamak gerekir. Yürek yanılmaz, gözler yanılır. Gözler edepsizdir. Gözler hoyrattır. Gözler kanatır baktığı yeri. Gözler öfkeyle bakar çünkü. Gözler hınç dolar. Gözler kinle kısılır. Gözler intikam ister. Ezmek, yoketmek ister. Hırsını alamazsa üstünde tepinmek ister. Yoketmeden rahat etmez. Gözler acizdir. Gözler göremez yüreğin gördüğünü. Bir bütünü anlayamaz. Yürek anlar onu. Yürek okur satırların arasını. Yürek aldırmaz yalan fısıltılarına. Katılmaz akılsız gözlerin öfkesine.

Kalp, gerçeği görür, anlar.

Fısıltılar giremez yüreğe. Gözler gibi göz bağı takmaz ki yürek.

Sus!

Dinle sadece!

Fısıltılar yalan getirir.

Yalan, yalanın gerçeğini oluşturur.

Fısıltılar tehlikelidir.

Fısıltılar daha fazla bağırır.

Unutma! ''