Fiziksel mi ? Ruhsal mı ?

Dünya genelinde insanların büyük bir çoğunun kafalarında veya diğer değimiyle ruhlarında hastalığın bulunmasını kabullenmektense bedensel hastalıklarının var olmasını tercih ettiklerini bir kitap da okumuştum. Hakikatten de öyle, bunu en basitinden örneklendirecek olursam ; Bulunduğumuz ortamlarda insanların mutlaka bir psikiyatristden veya psikologdan yardım aldığını duyduğumuz olmuştur. Ve genelde çevremizden o kişilerle ilgili olumlu tepkiler almayız. Karşımız da bulacağımız ifadeler çoğunlukla aynıdır ; ' Acıma, Şaşkınlık yada Korku' Fakat Aynı insanlar fiziksel bir hastalığa sahip olduğunda çevremizde gördüğümüz ifadeler sinir hastalıklarına verilen tepkilerden daha farklı veya ılımlıdır. Toplumumuzda yaygınlaşmış ' Psikiyatrist = Deli Doktoru' tabusunu malesef henüz kıramadığımızı düşünüyorum. Genelleme yapmıyorum tabi ki bu durumu doğal karşılayanlarımız var. Bildiğime göre Avrupa Ülkelerinde Ve Amerika Birleşik Devletlerinde her bireyin veya ailenin talebince kendi uzman doktorları oluyor. Bir nevi Danışmanlık olarak düşünebiliriz. Orada da çok yaygın olmasa da psikolog ve psikiyatristlerin danışmanlığını reddedenler var demek istediğim sadece bizimle sınırlı kalmıyor bu tabu.

 

Gün içinde iş hayatında, okul hayatında, ilişkimizde, arkadaşlık ve aile hayatımızda yaşadığımız olumsuzluklar, bizim için işlerin yolunda yürümemesi ve en önemlisi stres zamanla depresif bozukluklara yol açabilir. Bu süreçte destek ve yardım alıyor olmamız akıl sağlımızın yerinde olmadığı anlamına gelmez. Önemli olan sürecin ilerlemesinde yolu kapatmaktır. Örneğin 'Bipolar bozukluğu’ olarak adlandırdığımız aşırıya taşan duygu bozuklukları hipomani veya maniden depresyona kadar uzanabilir. Tedaviye başlanılmazsa veya tedavi süreci düzenli ve verimli ilerlemezle en kötü hali ile intihara kadar gidebilir ve genelde hastaların bir çoğu kendinde bulunan duygu bozukluğunu reddederler.

Anlatmak istediğim sonuca gelirsem ; Bu konu ile ilgili kalıplaşmış tabuları kırmanın herkes için FARKINDALIK yaratacağını ve yukarıda da anlattığım örnek benzeri olayların en uygun yöntem ile önüne geçilebileceğini düşünüyorum. Yardım almak diğerlenin deyimi ile deli olduğumuzu veya ruh sağlığımızın yerinde olmadığını göstermez aksine ruh hastalıklarının önüne geçer ve paylaşma ihtiyacımızı azaltır.

 

Okuduğum psikoloji temalı kitapların birinin ilk sayfasında - Yukarıda bahsettiğim kitap - 'Bu kitap zihinsel hastalığı olanlara ve kendinde yardım alabilecek GÜCÜ bulanlara adanmıştır.' yazıyordu. Bu giriş cümlesini okuduğum zaman gerçekten farkındalığın ne ifade ettiğini daha iyi anladım. Kitabın adını da vermek istiyorum belki bir çoğunuz okudunuz veya ismini duydunuz ;

 

'Bir Psikiyatristin Gizli Defteri' Dr. Gary Small adında bir psikiyatrist tarafından yazılmış staj döneminden günümüze kadar yaşadığı ilginç anıları ve vakaları anlatmanın yanı sıra rahatsızlıklar hakkında da temel bilgilerden de bahsediyor doktor.

Okumananızı kesinlikle tavsiye ederim ! 

 

 

Teşekkür ve Sevgilerimle !