Fotoroman

( Lütfen yazıya başlamadan önce İncesaz2dan "Fotoroman" şarkısını açın, eşlik etsin size)

Fark ettiniz mi bilmiyorum.

Eskilerin yaptığı gibi albümlerimizi karıştırır olduk.

Onların ki gibi jelatinden korumasıyla yer yer yıpranmış, yer yer kabarmış sayfalar karıştırmıyoruz belki ama verdiği his neredeyse aynı.

Arşivden çıkardık onları. Tek tek inceledik, elimiz ekranda gezdi bazen, uzaktan sevdik, hasret giderdik.

Yer yer yaşlandı gözümüz, ruhumuzun kırıldığı yerde durduk, demlendik.

Hayatın koşturmasında aklımıza bile gelmezdi oysa. Yaşanılanlar dün gibiydi.

“Dur guzum yavaş, koşarken etrafını göremezsin” demişti bir gün mahallede bir teyze.

Şimdilerde anlıyorum ne demek istediğini.

Koşarken hızlı geçiyordu zaman, şimdi sorsan bir ömürlük mart geçirdik.

~~~~

Zaman, gel bir anlaşma yapalım seninle.

Ben seni saklarım

Hem sana şarkı da söylerim,

Bir “kırık hava”

Tamam, söz;

ben acele etmem ama sen de koşma

"Sevgili günlük" tadında, aşure kıvamında ..