Futbol: Güç, Zeka ve Yeteneğin İdeal Birleşimi

Dünkü maçta, şanslıydık, şanssızdık, iyi oynadık ama yenildik, vb... gibi beylik laflar etmeyeceğim. Dünkü maç Türk Milli takımı için bir dersti. Evet iyi bir dersti; umarım teknik adamlar ve futbolcular dahil herkes bu dersten payını alır. Yoksa, Türk futbolu yerinde sayıklamaya devam eder, tesadüfi başarılarla teselli olmaya milleti de teselli etmeye devam eder. On yıl önce dünya üçüncüsü olan takımımızda zeka, yetenek, motivasyon, hırs ve fiziksel güç vardı. Bugün sadece yetenek duruyor gerisi yok olmuş bir Milli takım var sahalarda. 

Sahada dün çok farklı iki takım izledik. Biri fiziksel olarak son derece güçlüydü. İkili mücadelelerin tamamına yakınında galip geldi. Bir boğa gibiydiler. Diğeri ise maalesef, henüz kumda evcilik oynayan minik bebeler gibiydi. İkili mücadelelerde çok zayıf kaldılar. Boğaya boyun eğmiş ineğe benziyorlardı (hakaret amaçlı söylemiyorum). Almanların kendi yarı sahamızda yarı saha çizgisinin hemen önünde kurduğu defansı bile geçmekte aşırı zorlanan, ayağında bolca yetenek olduğu halde güç olmayan, Almanların mükemmel işleyen pas mekanizmalarında sadece hata yapmalarını bekleyen bir milli takım. Evet gerçeği görün. Karşınızda bir futbol ekolü olmuş, hiçbir işini şansa bırakmayan, sadece yıllar boyunca tesadüfi mağlubiyet alabilen dünya şampiyonalarının tamamına katılmış ve finallerde grubundan çıkmaması tesadüfe bağlı, onlarca şampiyonluk almış bir ekip vardı. Ender ataklarımızda maçın başlarında Selçuk ve Hamit ile yakaladığımız net gol fırsatlarını değerlendiremediğimiz için hiç üzülmüyorum. Eğer o fırsatları gole çevirseydik, bu maçın adı "Gol attık, çabaladık ama şansızca yenildik” olabilirdi. İyi ki öyle olmadı da, gerçeği görme fırsatını yakaladık. Gerçek mi? Futbol sadece zeka ile değil, fiziksel güç, zeka ve yeteneğin ideal birleşimiyle oynanan bir oyundur!