Futbol yasaklansın

Dün akşam Euro2008’de çeyrek finale çıktığımız maçtan sonra duyduğum iğrenç seslere yani kendini bilmezlerin silahlarının seslerine canım çok sıkılmış ve “Futbolcularımız golleri, eli silahlı kendini bilmezler için atmadılar” demiştim. Yazımı “Yarın sabah haberleri okurken gece sevincimizi kursağımızda bırakacak haberler görmeyiz umarım.” dileklerimle bitirmiştim (1).

Bu akşam saatlerinde okuduğum bir haber dün gece o silahlarla yaralanan 5 kişiyi anlatıyordu (2). İstanbul’da misafirlikten dönen 34 yaşında bir kadın bacağından, Adana’da sevinçle sokağa çıkan 68 yaşında bir adam bacağından, yine Adana’da terastan kutlamaları izleyen 16 yaşında bir genç kolundan, Bursa’da bir genç telefon kulübesinde ensesinden yaralanmış. Eğer ölüm olayı yaşanmışsa, serseri kurşunların onları atan serserilerden daha insaflı olmasındandır.

Haberde Umut Vakfı’nın yaptığı araştırmaya göre son 10 yılda maç sonrası sözümona kutlamalarda 30 kişi silahla vurulup öldüğü yazılıydı. www.umut.org.tr adresindeki Umut Vakfı sayfasında bireysel silahlanmanın korkunç boyutları gözler önüne seriliyor.

Hepsi masum 30 can yitirdiğimiz 10 yılda, futbolda 30 büyük başarı kazanabildik mi? Eğer 10 yılda 30 kişi maçlardan sonra etrafa mermi yağdıran kendini bilmezler tarafından öldürülüyorsa “Futbol yasaklansın” demek çok ağır bir önlem olmaz.

Ya da şöyle diyelim: “Devlet, bireysel silahlanmayı tamamen önleyecek çözümler bulsun, bulamıyorsa futbolu yasaklasın.”

(1) Futbolcularımız golleri, eli silahlı kendini bilmezler için atmadılar (16-6-2008): http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=114990
(2) Maç magandası mesaide: 5 yaralı (Radikal, 16-6-2008): http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=Detay&ArticleID=883635&Date=16.06.2008&CategoryID=77

Ankara, 16 Haziran 2008