Galatasaray beni de üzdü!

Bu geceki maç beni de mahcup etti komşuma!

“Hocam, bu akşam Galatasaray’ın maçı var! Gel de maçı beraber seyredelim!” Dedim!

Galatasaraylı olduğu için bu teklifimi büyük bir memnuniyetle kabul etti!

Geldiğinde çayımız da hazırdı! Hakemin başlama düdüğüyle birlikte ben de çayları doldurdum!

“Hocam en az üç tane atarsınız!”

“Ben tek şekerli içerim!”

“Maçı demiştim!”

“Ne üçü ya? Beş tane en az!”

Karabük’ün golü moralimizi bozmamıştı!

“Bu gol Cimbom’u kamçılayacaktır! Geliyor goller!”

Galatasaray’ın golü bizi kendimize getirmişti!

Fenerli olsam da ev sahibi olarak komşumun hislerine duyarsız kalamazdım!

“Abi, dört mü kaldı beşe!”

Aaa! Galatasaray bir gol daha yemesin mi? (yemesin!)

“Hocam stadyumda olduğun gibi hareket edebilirsin! Serbestsin yani!”

Hocadan Türk stadyum edebiyatının bilinen ürünlerinden bir şeyler bekliyordum hesapta!

Bir yandan da üzülüyordum. Misafirimi asık yüzle evine göndermek komşuluk ilkelerime tersti!

Ne kadar dua ettim bilseniz!

Olmadı gözü kör olsun!

Giderken "Hocam bunu saymam! Tekrar beklerim!" dedim sanırım!