Gastronomia Mengen'i ben çaldım

Gastronomia Mengen dergisinin ikinci sayısı elime yeni geçti.

Halbuki;

İlk edinen, okuyan ben olmak isterdim.

Tabii ki bunu;

Mengen’e sevdalı bir kul’un samimi ikrarı,

Samimi bencilliği,

Yalın özlemi olarak,

Yorumlanmasını diliyor,

Mengen ilçemize sağladığı prestij ve tanıtımı noktasında,

“Gastronomia Mengen” Turizm Kültür ve Tanıtım Dergisini,

Kotaranlara, emeği geçenlere takdir ve teşekkürlerimi paylaşarak yazıma başlamak istiyorum.

Ve Fakat;

Gastronomia Mengen Dergisi o kadar değerli ve kıskanç bir şekilde korunuyor kollanıyor, beğeniliyor, sahipleniliyor olmalı ki;

İstek ve rıza ile edinmem mümkün olmadı.

Ben de çaldım. (nereden çaldığımı..! çok sonra, ileri bir tarihte yazarım.)

Bu itiraf cümlemin ardından,..J))

Üçüncü sayısı, matbaa’dan direkt  olarak adresime ulaştırılır diye düşünüyorum.

Bir başka pencere daha aralayıp;

Yukarıda yazılı satırlarıma da destek mahiyetinde,

“Gastronomia Mengen”

 Sahibi olmak şimdiden “kariyer” sahibi olmak gibi bir şey buralarda.

-Beni dedi,dersiniz.!

“Gastronomia Mengen”

Türkiye’den sonra, dünyanın aranılan, imrenilen,

Turizm Kültür ve Tanıtım Dergisi olacak.

Şimdi;

“Gastronomia Mengen” her zaman olduğu gibi çok şık olmuş.

Dergi kapağı;

 “SÜPER”

Gastronomia Mengen Dergi Kapağında,

Yöresel kıyafetli bir genç kızımız var.

Mengen ilçemize özgü

“Üç Etek”.

Her şeyi özetlemiş.

Nokta,

Dergi açılmadan konulmuş.

“Budur.!”

Gel Velakin,

Kelimelerin bittiği değil, daha yolun başındayız.

Fonda,

Ormanlarımızı idrak ettiren yeşilin her tonu,

Önde,

Yerel giysilerimizden olan,

“Üç etek”..

Analarımız, ninelerimiz,

Yakın zamana kadar bacılarımız,

 Altın sıralı fes

Kuşak,

Nakışlı poğ ve üzerinde al’ı,

Saten şalvarlı,

Üç etek’li

Halleri ile gelin olurlardı.

Zamanın genç kızları bu kıyafetleriyle,

Suya, düğüne, harmana giderler,

Yine bu kıyafetleri ile gelin olurlar,

Mutluluk içinde yaşarlardı.. Gelenek ve görenekleri ile.

“Gastronomia Mengen”

Bir taraftan yaşama dair model olur, yaşar yaşatırken,

Geçmişi unutmayan, yad eden hallerinde,

Yazı, fotoğraf ve anılarla,

Burun direklerimizin ucunu sızım sızım sızlatmaya özenip,

Göz ucumuzun kenarından sıcak, berrak, masum gözyaşlarımıza hükmediyor.

 Tıpkı;

Sevgili Gültekin Çetinkaya’nın,

“GASTRONOMİA MENGEN” Dergisinde yayınlanan,

“MENGEN NOSTALJİSİ”isimli şiirinde yaptığı gibi..

Gültekin Çetinkaya; bizleri çok özel ve güzel şiirinde;

Geçmişe dair uzun bir yolculuğa çıkarmış,

Zaman makinesini andıran satırlarında..

“Kazım Bekçi Vardı klarnet çalardı_Dinleyenler musik-i zevke dalardı_Tanıyanlar bilirler banim babamdı_Ondan tek miras dürüstlük kaldı”

“Çok güzeldir Mengenimizin dağları_Sular kurumuş akmaz olmuş çayları_Tabakları Karapınarı Beşleri_Lezzetlidir tadından yenmez keşleri.”

“Mengendir burası tarihle yarışır_Bakırlıdan bahsetsem aklın karışır_Daha da eskisi saraya erişir_Mengenliye tarihi bilmek yakışır”

“Volvonun başkenti imiş Mengen sanki_Baltaburun ve çok çeşitleri_Mengene gel Volvoya bindürem seni_Meşhur şoförlerimizin sözleri”

“Gıymatlı dinleyenlerim di ilk sözün_Marifet ellerde görmezdi hiç gözün_Haz veren türkülerde Mengendi özün_Ama Rasim yürektedir hala közün”

“Mengenin maskotuydu deli durmuş_Denirmiydi hiç ona Pazarköy yanmış_Küfür etse bile o asil bir nammış_Tarihten hakikaten güzel bir anmış”

“Osman davul çalardı ramazanlarda_Üç beş bahşişi de bayramlarda_Şimdi yalnız bir anı foto varlıkta_Bir resmi kaldı geriye ondan hatıra”

“Raif Hoca ders verirdi bazen vaaz_Vazgeçmezdin kurstan eğer alırsan haz_Bir kere başladınmı geçermi yaz_Etsende anne ve babana bin naz”

Son satırda Gültekin Çetinkaya şiirini şu dörtlükle sonlandırıyor.

  “Uzaktan bakmakla alınır mı hiç haz,

Baba ocağı burada, gelmeden olmaz,

Bir ömür mümkün mü gurbet te kalınmaz,

Yılda bir gelmekle Mengenli olunmaz.”

Gastronomia Mengen’in üçüncü sayısını merakla bekliyor,

Gastronomia Mengen Dergisi elime tez elden ulaşmaz ise;

Şimdiden kendimi ihbar ediyorum.

“Gastronomia Mengen” e hastayım,

“Çalarım..!”

Muhabbetle…