Gazete ne işe yarar?

Efendim, böyle de soru olur muymuş diyeceksiniz.

Bizler birçok şeyi amacı dışında kullandığımız için böyle bir suale gerek duydum. Bu soruya da derhal cevap bulunması gerektiğine inanıyorum.

Evet, gazete ne işe yarar?

Amacı dışında kullandığımız birçok şey içinden sadece gazete üzerinde duralım. Çünkü her biri birer yazı konusu.

Gazete, gün boyu müthiş emeklerle hazırlanır. Akşamın ve gecenin karanlığında koca koca makinelerde basılır. Sabah da siz değerli okurlar (!) uyanmadan büfelere, bakkallara, bayilere, abone olan hanelere ve iş yerlerine dağıtılır.

Gazeteye ilk ulaşabilen esnaflar olur.

Çanta ve ayakkabı satan Necati Bey, edindiği gazetenin ilk sayfasına şöyle bir göz atar. Sonra da gazetenin birkaç sayfasını çırağına verir; camları silmesi için… Diğer sayfaları da yeni gelen ayakkabıların ve çantaların içlerine doldurur. Böylece gazete, ürünlerin dik durmasını ve albenili görünmesini sağlar. Gazeteye yüklenen büyük bir görev doğrusu…

Bir başka göreve geçelim.

Yaramaz oğlunu parka götüren bir anne, oğlunun oyuncaklarla oynamasını izlerken ya da afacanın peşinde koştururken yorulur ve oturmak ister. Oturduğunda - bin bir zorlukla aldığı - pantolonunu koruma görevi yine gazetenin olur.

Bir diğer görev ise…

Birkaç erkek öğrenci güçlükle yapabildikleri çorba ve makarnayı midelerine indirmek için sabırsızlanır. Nihayetinde ise sadece “spor sayfası”nı okudukları gazete, bir anda sofra bezi görünümüne bürünerek tabakların altında yerini alır. Böylece sofra kurulmuş olur.

İnsanları bilgilendirmeyi, dünyadan haberdar etmeyi ve onların sosyalleşmelerini sağlamayı arzu eden gazete için en kötü görev ise, bir cinayette hayatı kaybeden kişiyi saklamak olsa gerek… Ne acı!

Bunlar gazetenin sayabildiğimiz başlıca görevleri.

Bir de gazetenin haberler, köşe yazıları, karikatürler ve bulmacalar gibi vasıtalarla insanları dünya turuna çıkarma görevi var; fakat bu “okumak” la mümkün olacağından bizim toplumumuzu pek fazla ilgilendirmiyor.

A.Turan Alkan hocamızın dediği gibi “okumak bizi bozar; biz böyle güzeliz”