Gazze'ye ölüm yağıyor ve benim elimden hiçbir şey gelmiyor!!!

Haftalardır medyada paylaşılan ölmüş çocuk ve bebeklerin, kanlar içerisinde çığlık atan kadınların, bir yandan enkaz kaldırmaya çalışan, diğer kayıplarının ardından yas tutan insanların görüntüleri hepimizin ruh sağlığını etkiledi kuşkusuz.

Bunca merhamet yoksunluğunun rasyonel bir sebebini bulmakta zorlanıyor insan… ”Ama onlar da bize füze atıyor!” mantığıyla açıklanabilir mi o masum bebeklerin cesetleri? Hangi sapkın sebep ”sebep” diye gösterilebilir! Yüreğine bu kadar kötülük ve acımasızlık sığdırmayı başaran insanlara kızmak yetmiyor. Acımak gerekiyor o zihinlere, ama ona da midesi el vermiyor insanın!

Silahsız, masum sivillere, minicik bebeklere, günahsız ana kuzularına saldırmak hangi hastalıklı zihnin ürünüdür ve hangi hastalıklı zihinler bunları uygulamakta ustadır bilinmez… Bilinen bir şey var ki; Saldırılara karşı ölçülü, orantılı ve adil bir karşılık vermek yerine masum çocukların katili olarak hiç bir savaş kazanılamaz.

Bir hükümetin görevi, kendisine füze atılıyor diye füze atılan bölgeyi ve o bölgede yaşayan günahsız insanları yerle bir etmek değil, füzeleri atanları diğerlerinden ayırıp cezalandırmaktır. ”Füzeyi atanı bulamıyorum, o zaman hepsini öldüreyim” diye bir mantık olamaz! O zavallı masumlar; hak etmedikleri şekilde, bu hastalıklı zihniyetin kurbanı oldular.

Hani diyorum… Kocaman kanatlarım olsa da kanatlarımın altına alıp koruyabilsem o masumları… Ne o resimleri görmeye, ne haberlerini izlemeye ne de bu konuda bir kaç kelam etmeye yüreğim dayanamıyor olsa da daha fazla sessiz kalamadı sözcüklerim…

Gazze’ye ölüm yağıyor, masum çocuklar acı çığlıklar atarak can veriyor ve benim elimden oturduğum yerde bir kaç sözcük yazmaktan başka bir şey gelmiyor…