Geç kalmamak için en çok da kendimize geç kalmamak için

Anladım deriz anlayabildiğimiz kadarına ya da anlamlandırdığımız anladıklarımıza anlamlar veririz. Anlamayı anlamı ile anlarız oysa anlamak yaşamaktır. Ancak yaşarsak anlamı ile değil de tam manası ile anlayabiliriz.

Babam öldü dediklerinde ''başınız sağ olsun ...'' der tabiki üzülürdüm ama orada kalırdı. Ah vah ölmüş !

Babam öldüğünde babasızlığı, '' babamı kaybettim, babam öldü '' cümlesinin ne demek olduğunu anladım.

Ve korkuyu tanıdım gerçek manada sevdiklerimi kaybetmenin korkusunu...

Parkta bana arkadaşlık eden adını ''arkadaşım'' koyduğum köpeğim olmuştu. Yanıma gelirdi benimle beraberdi tüm gün. Ona birşey olacak, birileri yaralayacak, vuracak diye korkuyordum. Ortalarda görünmeyince aramadığım yer kalmadı. Bir hafta sonra psikolojisi bozuk bir bayan tarafından kafasına taşla vurulup öldürüldüğünü duyduğumda öyle çaresiz kalmıştım ki günlerce canım yandı.

Hayvan beslemeyeceğim dedim ama  gözünün biri kör olan  kedi yanıma gelip durdu. Aslında kedileri pek sevmem aramda yoktur.  Ona kıyamadım kremler aldım ama olmadı. Veteriner çağırdım İzmir Buca Belediyesi bu konuda çok güzel çalışıyor ve ilgileniyorlar. Kedimin adını şanslı koymuştum. Veteriner diğer gözüne de bulaşır gözü akıyor ameliyat olmalı dedi.

Peki dedim diğer gözü de kör olursa araba çarpar ölür diye korktum.

Şanslım ameliyat oldu geldi. Mart ayı girdi gece sokaklarda gündüz hemen hemen akşama kadar yanımda uyuyordu.

Şanslı iki gündür ortalarda görünmedi. Araba çarpmış !

Kendimden mi korkmalıydım ? kaderden mi ? Korkularımdan mı ?

Küçükken Türk filmleri izlerken filmin başrol oyuncusu kanser oluyor ya da ölümcül hasta 6 ay yaşama süresi kalıyordu. Her istediği yapılıyordu ya da oluyordu ya da kaçıyordu. Ne akla hizmet ettiysem büyünce ben de olsam her istediğimi o zaman yapardım diye düşündüğümü hatırlıyorum ama sebebini hatırlamıyorum.  Çocukluk işte...

Ben hiç büyümemişim ki !

Hep sorgulama

Hep düşünme

Hep yargılama

Hep koşturmaca

Hayatı, yaşamayı, sevmeyi,sevilmeyi düşünürken, yargılarken, sorgularken, çalışırken  kaçırıyoruz.

Ve işin acı tarafı bunu ölüme yaklaştığında, ölüm şüphesine düştüğünde daha iyi anlıyorsun.

Sevdiklerinle daha fazla vakit geçirmeye çabalıyorsun, sevdiklerine sarılıyorsun. Belki bu yoldan bir daha geçmeyeceğim, bu kara köpeği son görüşüm olabilir, bu markete son girişim, arkadamdan buraya da gelmişti denecek, ardımdan düşünceleri konuşulacak diyorsun. İçin sızlıyor, canın yanıyor gökyüzü başka güzel görünüyor, nefes almak başka, hep varmış gibi var olacakmış gibi olmak başka geliyor. Hele sevdiklerin ....bambaşka....

Yaşamanın çok güzel olduğunu anlıyorsun.

Ama öyle yorgun oluyorsun ki dermanın kalmıyor direnmeye.

İşte dermansız anlarında en büyük gücün yine sevdiklerin oluyor. Onlar için diyorsun sevdiklerim için çünkü onları seviyorum ve üzülmelerini istemiyorum !

Anlıyorum demekle anlaşılmıyormuş yaşayınca anlaşılıyormuş. Anladım demek sadece anlamı ile anlamlandırmakmış.

Anlamak yaşamakmış !

Ve ben anladım ...

Yaşayabilecek çok yaşanılacaklar var iken yaşayamadıklarının kalbinde hissettirdiği acıyı anladım.

Ölümcül hastalığı olanları anladım.

Kanser olup mücadele vermesi gerekenlerin ruh halini anladım.

Sevdiklerinden ayrılacak olanların psikolojisini anladım.

Gerçekten çok zormuş.

Zor demek bile anlamını vermeye yetmiyor.

Hepimiz bir gün öleceğiz hayatta kesin ve şüphesiz tek gerçek elbet bir gün öleceğimiz. Fakat o bir günü bilmiyoruz ...

Bilerek yaşayanların sevdiklerine, dostlarına, arkadaşlarına çok ihtiyacı var çok.

Böyle tanıdıklarımız, sevdiklerimiz var ise haydi bir telefon sesi uzağımızda arayalım.

Destek olalım, sevildiklerini, değerli olduklarını ve hep yanlarında olduğumuzu hissettirelim.

Uzak dursalar da..

Kaçsalar da..

Bıkmadan ellerinden tutalım ve bırakmayalım.

Başımıza gelmez diye düşünmeyelim, hepimiz birer engelli adayı olduğumuz gibi günümüz şartlarında kanserli adayıyız.

Geç kalmamak için !

Haydi şimdi en azından bir alo diyelim.

Seni seviyorum diyelim.

Ben varım, yanındayım diyelim.

Haydi !

 Not: 1-7 Nisan Kanser Haftası

         Sağlık ocaklarında aile hekimleri yönlendirerek kanser taramaları yaptırılıyor.

         Kanser çağımızın vebası, taramalarımızı ihmal etmeyelim en yakın sağlık kuruluşlarına yaşlamın koşturmacasından kendimize birkaç saati ayıralım ....gecikmeyelim...geciktirmeyelim..geç kalmayalım.