Geçmişe duyulan özlem

Her zaman vardı geçmişe duyulan özlemler. '' Nerede o eski günler '' cümlesi düşmemiştir insanlığın yok oluşundan bu yana ağızlardan. Güven kelimesi soyutlaşmadan önce kilitlemezlermiş kapılarını bile insanlar. Zaman içinde buharşalan güven yerini güvensizliğe bıraktı. İnsanlar haksızda değildi artık güvenmemekte birbirlerine. Düşünsenize koskocaman bir millet var önünüzde birbirinden haberi olmayan. Ülke başındakiler dai birşeyleri saklayıp halı altından yürütürken işleri, kendimizi milletimizi topraklarımızı emanet ettiğimiz insanlar bunu yaparken nasıl güvenebilirdi yirmi yıldır kapısının baktığı komşusuna. İnsanlar aç, bunun akabinde neler yapabileceklerini kim kestirebilirdi. İki bilezik için insan canına kıyanlardan daha insandı sokakta ekmeğimi verin diye haykıranlar ancak yinede fark edilemedi ikisi arasındaki fark.

Bir çocuk bakkaldan ekmek yürüttü canı çekti şeker çaldı '' bu çocuk neden bunu yaptı '' sorusu yerine direk damgayı yedi ! İnsanlar artık düşünmez oldu karşıdakinin halini. Sormaktan sorgulamaktan acizleşen bir millet olduk çıktık ortaya. İnsanlık lugattan ha kalktı ha kalkacak. Yirmi yıllık yaşam zarfım da karşıma çıkan çoğu kişide ki bunların sayısı oldukça fazla, kendi menfaatini düşünen gözleri gördükçe iğrendim, uzaklaştım.

Aah bu geçmişe duyulan özlem sanırım hiç bitmeyecek. Geçmişte daha gerçekmiş her şey. İnsanlık için verilen mücadele adı altınta yapılanlar gerçekten insanlık
içinmiş. Şimdilerde ise bu sözcük rafa kaldırılmış üzeri tozdan geçilmiyor görmek imkansız. Taşın altında başka bir taş aranmadığı zamanlarda yaşamak en büyük şansım olurdu. Benden sonraki nesli düşünmek, onların yaşayacağı ortamı hayallemek ürkütüyor. Kim daha şanslı teknolojiden yoksun olan geçmiş mi yoksa teknoloji diye kafayı yiyen gelecek mi? Zaman geçiyor teknoloji ilerledikçe insanlık geriliyor.

Dünya öyle bir hal almışki insanlıktan çıkmış, düşünmeyi bilmeyen, konuşamayan,insan kılıklı yaratıklarla dolup taşmakta. Emperyalizm sömürgesi altında insanlık. Bir insanın başka bir insana hükmedebileceği, kendi menfaatleri doğrultusunda o kişiyi kullanabileceği düşüncesi sarmış cebi kabarıkları. Bu gidişata dur demenin zamanı geldide geçiyorda insanlık ne zaman vazgeçecek üç maymunculuk ( görmedim, duymadım, bilmiyorum) oynamaktan bilinmez!