Geçmişten sonuç...

Uzun zamandır yazmıyorum, daha doğrusu yazamıyorum beni bugün şu anda buraya iten sorumluluk hissetmem mi yazmak istemem mi ya da hangi vesaire bilmiyorum, sadece yazıyorum...

Önceden yazamadığım zamanlarda içimde duygu yok derdim, duygudan kastımın aşk olduğunu anlamalarını beklerdim... Şimdi sığınmıyorum bu bahaneye aşk beni terk edeli çok oldu...

Dergah gibi hissediyorum zaten kendimi, kısmeti açılmak isteyen bana geliyor sanki. Elimi hangi taşın altına soksam derler ya ben de elimi hangi yüreğin altına sokmak istesem bir kız çıkıyor. Bir yandan da komik geliyor. Benim naçizane sevgimle ego tatmin edenler şimdilerde beni beğenmiyorlar... Bütün bunları düşünecek kadar uzun bir zamandır sevgimi kendime saklıyorum. Saklarken bulduklarımla yetiniyorum... Yalnızken kulaklıkla müzik dinleyerek yürümenin keyfine vardım mesela. Makyaj yapmanın sınırsız özgürlüğüne, eşofmanlarla sigara almaya gitmenin tadını gördüm. Kimse için değil, kimse itiraz etmeden yaşamayı yani...

Önceleri kendimi kandırıyorum sandım ama hayır değilmiş çünkü başkalarını izlemekten başkalarının hayalini kurmaktan kendimi unutmuşum... Şimdi çabalıyorum geleceğimi kurtarmak istiyorum, yaralarımı sarmak istiyorum ve görüyorum her gün her an bir adım daha ileride bir Fulya var...

Bundan sonrasını bilemem ama şimdiye kadar ki yaşadıklarımdan çıkardığım sonuca göre etrafıma bakarken kendimi görmemişim. Ben aslında sadece kendimi sevmişim. Çünkü en iyisini sadece ben hak etmişim...

Sadece gülümseyin...