Gelecekte bir gün gelecek

Onlar da, bir zamanlar, zamanın geçleriydi. Onlar da, gençliklerini yaşarken, bir gün yaşlanacaklarını düşünmemişlerdi. Gençlik dediğimiz, bir yudum da biten, bir nefes kadar kısa süren, hayallerle dolu yıllar. En son yaşlanan, ruh olurmuş. Ruhu yaşlanmayan insanlar yaşlılığı asla kabul edemezler. Fakat istesek de istemesek de, doğuşumuzla birlikte, yaşlanma sürecimizde aynı tarihle başlar. Her gün, ömrümüzden bir gün eksilmesine sebep olur.

Yaşlanmanın en büyük belirtilerinden biri, bir ömür boyu süren, yaşam telaşınızın birden bire azalmasıdır. Yıllarca, çalıştıkları ortamdan, bir anda emekliye ayrılan insanların yaşadıkları, boşluk, onlara yaşlanmaya başladıklarının da sinyalini verir. Aynı zamana, denk gelen şey de, yaşamda yalnız kalmaktır. Genelde, bu dönemde bize ihtiyacı olan çocuklarımızda ya okumak için yâ da hayata başlamak için evden ayrılırlar. İki büyük olay, insanın kendini yaşlanmış. ve işe yaramaz hissetmesinin en büyük nedenidir. Yalnız kalma korkusu ile başlayan süreçte, boşluğu dolduracak bir şey bulamazsak, önce ruhunuzun yaşlandığına şahit olursunuz. Bu genel olarak, birçok insanın yaşayacağı bir olaydır.

Geçenlerde, Seyhan Musiki Derneğimizin, düzenlediği bir etkinlikle, huzur evine ziyarete gittik. Oradaki insanları, eğlendirmek ve bir arada güzel bir gece geçirmek için. Orda yaşayan insanlarla tanıştık. Birçoğu, kendi isteğiyle buraya geldiğini söylüyordu. Yine de tek istekleri hatırlanmak ve aranmaktı. Bizleri görünce, yüzlerindeki mutluluğu görmeniz gerekirdi. Orada tek düşündüğüm” neden bu insanları ziyaret etmeye daha sık gelmediğim oldu. Onların gerçekten, sevgiye ve ilgiye ihtiyacı olduğuna şahit oldum. Bir kaç yaşlı insanla sohbet etme fırsatı bulduğumda, onların serzenişleri beni çok üzdü.

Onlar, buraya gelenlerin onları ziyarete tekrar geleceklerini söyleyip, bir daha gelmediklerinden yakınıyorlardı. Bizim, sadece sohbete ve yeni yüzlere ihtiyacımız var diyorlardı. Başka bir beklentimiz kalmadı dediklerinde, inanın ruhumda sessiz fırtınalar koptu, gözümden akan yaşlar beni ele verdi. Empati kurunca, onların ne demek istediklerini gerçekten anlamış, acılarını yüreğimde hissetmiştim.

Zamanın, bize oyununu göremesekte, gelecek çok uzak değil. O kadar hızla, sona doğru giderken hiç birimiz bunun farkında olamıyoruz. Yaşamak istediklerimizi ertelemeden ve geleceğinde bir gün geleceğini hesaplayarak yaşayalım. Yaşlı insanlarımızı unutmadan, onlara layık oldukları saygıyı gösterelim. Onlardan alacağımız, dersler bize hayat yolunda önderlik edecektir. Unutmayalım, hayatta doğrularımız kadar yanlışlarımızla da varız.

Bu yanlışları en aza indirmek adına, bu insanlardan alacağımız o kadar çok ders var ki. Bu dersleri verebilecek öğretmenlerimiz, bizden tecrübeli yaşlanma sürecindeki bu insanlar olacaktır. Onları sadece özel günlerde değil, her zaman aramalı, geleceğimize yatırım yapmalıyız.

Gençlik bahar, ihtiyarlık ise kışa benzer. Öyle bir kış ki, arkasından bahar gelmeyecek, sözleri bize geri dönüşün mümkün olmadığını da hatırlatır. Gençliğinde bilgi ağacını dikmeyen, yaşlılığında gölgesinde oturacak bir ağaç bulamazmış. Bu atasözünden yola çıkarak, gelin bilgi ağaçlarımızı, bu insanların elinden alacağımız fidanlardan dikelim. Gençliğimize bilgi, geleceğimize yatırımı olacak bu insanları, lütfen unutmayalım.

Şimdi anneler günü yaklaşırken, oradaki yaşlı insanları hatırlamanın tam zamanı. Yolumuzu gözleyen, annelerimizi düşünerek, kimsesi olmayan eli öpülesi anneler atacağımız bir adımla, mutlu olacaklar. Gelin bu küçük adımı atıp, bu güzel günde onları mutlu edelim. Ne dersiniz?