Gelin gibi bembeyazdı!

On beş yıldır tanırım Selim Ağabeyi

Sabahları limandan ilk o çıkar, akşamları en geç o döner..

Yakaladığı balıkları beyaz tablalarda, kendisi satar..

Bir zamanların bıçkın Selim’i

Tablaların başında beklerken, ne müşterilerin gözlerine bakabilir, ne de doğru dürüst fiyat söyleyebilir…

“ Kaça bu balıklar”

“ Tablası on milyon”

“ Efendim”

“ Tablası on milyon!”

“ Pahalı değil mi?”

Cevap vermez böyle müşteriye Selim Ağabey, Tablanın içine bir avuç daha balık atar.. Kendince arsız müşterinin gönlünü yapar…

Oldum olası anlamam ya ben bu kalantorları,

Uçak gibi son model arabalarla gez.

En lüks lokantalarda yemek ye, milletin bir ayda kazandığını bir gecede ver.

Balık almaya gelince üç kuruşun pazarlığını yap!

Yaz başında “çiçeğim” dediği küçük kızının hasta olduğunu duydum, balıkçı kahvesinde ki arkadaşlardan.

Kendi aralarında para toplayıp yardımcı olmaya çalışmışlar ama nereye kadar…

Fakirdir bizim buraların balıkçıları, “balıkçı” dediysem aklınıza devasa gırgırların sahipleri gelmesin..

Bir sandal, iki olta …

Elinde ne var ne yok satmış, Selim Ağabey

Baş edememiş amansız hastalıkla…

Son çare, ekmek teknesine gelmiş sıra..

Gözünü kırpmadan “satılık” yazısını koymuş kayığa…

Yazlıkçının biri talip olmuş, sıkışık olduğunu anlayınca, üç paraya almış…

Neyse;

Bizim Selim ağabeyin kayığı gelin gibiydi, bembeyazdı, kenarında mavi boyayla “ Gonca” yazardı..

Yazlıkçı ilk iş, kayığın ismini değiştirmiş,

Kendi beceremediği içinde Selim ağabeye rica etmiş…

Görüp de anlatanların yalancısıyım…

Gonca’yı silmiş, ağlayarak yazmış kayığın yeni adını…

Ne yazdığını kendi de anlamamış…

“Kayığın yeni adı ne mi?”

Ne olacak…

Tiger…