Gerçek yoksulları göremezsiniz

Her ramazan yaşanır o rezil tablo!..

Gösteriş budalası bir zengin ya da kirli bir politikacı vardır, o çirkin ellerin arkasında...

Şova yönelik yardım dağıtımında yaşanır bunlar; birbirini ezen kişiliksiz bir 'sürü' ve açılan onursuz eller!..

Çok yakın o günler, ramazan geldi sayılır, yine o manzaralardan mideler bulanacak ama onlar aynı arsızlığı, aynı utanmazlığı sergilmeye devam edecekler.

Onlar ne yoksul, ne işsiz... kişiliksiz bir sürüyü oluşturan, bir grup insan görünümlü canlılar topluluğu; kadınıyla erkeğiyle!

Ama 70 küsür milyonluk bu ülkenin gerçekten yoksul insanları da var; Turan Altındağ gibi. Aç ama onurlu, yoksullaşmış ama kişiliğini yitirmemiş...

Öyküsünü burnumun direği sızlayarak okurken yukarıda çizdiğim manzarayı oluşturanlara öfkem ve nefretim daha bir arttı.

Zonguldak'ta yaşanan bir dram, haberin konusu;

Diyarbakırlı esnaf Turan Altındağ, işleri bozulup ailesiyle de arası açılınca Zonguldak'a iş umuduyla gelmiş. Maden ocaklarında çalışmış, başka işlerde çalışmış ama sonunda işsiz kalmış. Parası da sona erince, Zonguldak kent merkezine 7-8 km uzaklıkta bir mağarada yaşamaya başlamış; aç sefil!.. Ama kendini gizliyor bir bakıma. Belki de 'rezil olurum' korkusu yaşadığından, arlandığından!

"Burada yaşadığımı gören olursa bisküvi gibi yiyecekler getiriyorlar. Onunla bir süre idare ediyorum ama genellikle meyve ve bitkilerle besleniyorum" demiş.


"Memleketimdeki iş yerimi kapatmak zorunda kalınca ailemle aramızda kırgınlıklar oluştu. Evimi, eşimi ve 4 çocuğumu bırakarak Diyarbakır’dan 1997’de ayrıldım. O tarihten itibaren de ailemi görmedim. Evlatlarım annelerine bağlılar." diyor sitemle ama kırgınlık sezilmiyor ifadesinden, umutlu!

"Ben de huzurlarını bozmamak için yanlarına bir daha gitmedim. Burada tek başıma hayatta kalmaya çalışıyorum. Namusumla ve şerefimle yaşıyorum, sadece iş istiyorum. Şu anda yaz olduğundan meyvelerle karnımı doyurabiliyorum. Kışın ne yaparım bilmiyorum. İş bulamazsam mağarada yaşayabildiğim kadar kalmayı sürdüreceğim." Her şeye karşın yine ailesini, çocuklarını düşünüyor; gururlu ama!..


Turan Altundağ, 'hiç kimseye yardım için müracaat etmediğini, sadaka beklemediğini, tek isteğinin karnını doyurabilecek ve barınabilecek kadar kazanç sağlayabileceği bir iş olduğunu' belirtmiş. Eğilip bükülmüyor, 3-5 paket makarna torbası, 500 kg kömür için taklalar atmıyor. İnsaca yaşayabilmek için çalışıp kazanç sağlayabilceği bir iş peşinde, öylesine erdemli.

Ülkemizin değişik köşelerinde nice Turanlar var aç, susuz, barınaksız ama çekilmiş bir köşesine, sessizce birilerinin farketmesini bekleyen!

Ama ötekiler, arsızlar, yüzsüzler kuyruklarda 3-5 kuruş dağıtılacak para için yine birbirini ezecekler, yiyecek dağıttıkları kamyonların etrafında saç saça-baş başa kavga edecekler. Üstelik yoksul da değiller!

Çok isterdim Turan'a destek olabilmeyi, ama olanaklarım elvermiyor.

Belli mi olur bakarsınız yaşadığı yerden bir yanıt alır, sesini duyan olur vicdan sahibi, iş sahibi bir Zonguldaklıdan!




Haber ve foto: http://www.milliyet.com.tr/Yasam/SonDakika.aspx?aType=SonDakika&ArticleID=1127985&Date=13.08.2009&b=Issiz%20kaldi%20magarada%20yasamaya%20basladi&KategoriID=15&ver=40