Gerçekliğin Pir-ü Pak Hâli...

Bütün beklentilerimizi neredeyse geleceğe ipotekledik…

Umutlarımızın filizlenmesini bekliyoruz…

Ancak burada bir gerçek ile karşı karşıyayız:

“Ne olursa olsun geleceğin çalışılarak kazanılacağını bilmeliyiz.”

*

Sabretmek gerekiyor…

Çabalamak gerekiyor…

Ülkemiz bir takım sorunlarla mücadele etmek zorunda.

İşsizlik var…

Artık arşa ulaşan yolsuzluk, denetimsizlik…

*

Gereksiz yere birbirimizi kırmakta ve ötekileştirmekteyiz…

Mahalli seçimlere doludizgin gidiyoruz…

Ama…

Daha önceki yazılarımda da ifade ettiğim gibi…

Seçim mahiyetinden uzaklaştırılarak, “beka” veya “olmak-olmamak” düzeyine taşındı.

Ben mi çok çocuğum ya da fazla mı hayalperestim, bilemiyorum!

Ülkemizde neden birbirimizin gözünü oymak için elimizden geleni yapıyoruz?

Zaten, ülkemiz belirli odaklar tarafından “istikrarsızlaştırılmak” için uğraşılırken…

Kendi içimizde böyle ceviz kabuğunu doldurmayacak şeylerle meşgul olmamız, enerjimizi tüketmemiz…

Yahu, bu ülkenin her renginin bu ülkede bir “değeri” var; neden yerel seçimi bir genel seçim havasına boğmak için bu kadar çaba sarf ediyoruz? Sistemlerle uğraşmanın, anayasal erklerle uğraşmanın, “kadrolaşmanın”, devlet olma geleneğimizi yıprattığını görmüyor muyuz?

*

Birlik ve beraberlik içinde bu ülkede yaşamak mümkün iken, elimizden geldiğince birbirimizden uzaklaşmak için, tüm marazaları şıpından tedavüle sokuveriyoruz.

Laiklik de bu ülkenin bir kolonudur!

Atatürk de bu ülkenin bir kolonudur!

Daha neredeyse 2 ay kadar bir zaman var ama politikacılarımız, yine bildiklerini okumaya devam edecekler.