Gezi Cumhuriyeti

'Yargı' insanın içinde barındırdığı putudur.  İnsan, 'zan' ettiği egosal bilinci ile eylem, düşünce, yaşayış veya inancından dolayı diğer hiçbir insanı yargılayamaz. Nasıl ki yarlığama (bağışlama) gücü sadece Rabbe mahsus ise, yargılama yetkisi de ancak ona aittir. (Yakında piyasaya çıkacak olan kitabımdan bir kuple. Reklamın da böylesi:)
 
Haftalardır şahane ülkem ikiye bölündü de bölündü ya hani. Hani yalnızca TV programlarında değil de iki adam bir yerde karşılaşsa konuşulan tek gündem var ya. Sanırsın önüne gelen cumhuriyet baş savcısı, yargılamanın bini bir para.
Sanki benim gündemim değişmemiş gibi konuşuyorum da, acizane olaya paradigmatik bir yaklaşımla değil de, koşullandırılmamış bir bakışla yaklaşmaya çalışıyorum. Adım hıdır değil amma elimden gelen budur.
 
Benim 10 yaşındaki yeğenim bile insan dediğimiz yaratığın birbirine hırlayarak gezi parkı denen sorunun çözülemeyeceğini anladı da, benim anlayamadığım bildiğin koca koca adamların bunu hala anlayamamış olması.
 
Belki de sorun 90 yıldır cumhuriyet sistemi ile yönetildiğimize inanmış olmamızdır. Evet evet, burada yapmak istediğim tam da bu. Yarin zülüflerine dokundurup alakanızı celb etmek.

29 ekim 1923'de cumhuriyet ilan edildi. Ancak sanırım yalnızca ilan edildi. Öyle kelli felli tarihçi olmaya gerek yok. Geçen neredeyse bir asra şöyle kabaca bir göz attığınızda siyasi yönetimlerin cumhuriyet rejiminden ziyade gayet oligarşik bir yapıda oluştuğunu küçük bir parça gözlem yeteneği, bir kaç gram tarafsız bakış, bir tutam analitik düşünce, az biraz da aklı-selim ile kolayca gözlemleyebilirsiniz.
 
Hani diyorum ki biz bu oligarşik yönetimlere içesine alıştık da, son zamanlarda gerçek cumhuriyet rejimine geçiş sancısı mı karnımızı ağrıtan?

Ne bileyim benimkisi öyle bir düşünce işte, kalın kafamdan çıkan;)