Gheorghe Hagi ile Gelen Değişikliği Nasıl Yorumlamak Gerekir?

İşlerin iyi gitmediği zamanlarda, sorumluluk alanların, yerlerini başkalarına bırakmalarında bir yarar olduğu düşünülür. Bu bakımdan, bir canlılık yaratmak için, “kan değişimi”ne gitme düşüncesi ağır basar.

“Kan değişimi”, bir bakıma, işe “dört elle sarılma”yı sağlar; o işi ilk kez yapıyormuş havası yaratır. Bu hava ile, dışa yansıyan “olumsuzluk”, “bıkkınlık”, “adam sendecilik” yerini, işe “dört elle sarılma”ya bırakır.

Bakarsınız, değişen bir iki kişidir, ama ötekilerin üzerinden “ölü toprağı” kalmış gibidir. Değişiklik, kendini hemen hissettirir. Bu hissettirme de, derinliğine düşünmeyi sevenlerde, ister istemez, kuşku uyandırır.

Sorular, birbirini izler:

Ne oldu da, böyle oldu?

Bunların akılları daha önce neredeydi?

Görevlerini aksatmalarının gizli bir nedeni olmasa böyle davranırlar mıydı?

Bunları bu yola iten nedenler, bunlara arka çıkanlar kimlerdir?

Sorulardan sonra, bunları yorumlamaya gelir sıra:

Demek ki, başka şeylerle örttükleri gizli bir niyetleri var.

Demek ki, gizli bir işbirliği içindeler!

Bir insanın, sorumluluğu sorumsuzluğa dönüştürmesinin mutlaka bir nedeni olmalı!

Böyle yapan/lar, kendi sorumsuzluklarını, çaresizliklerini başkalarının sırtına yüklediklerine göre, bu, bir “alışkanlık”tır!

Bu “alışkanlık”ın kökeninde “kişisel çıkar” vardır; aslında bu, “çevreye zarar vermek"le eşdeğerdir. Onun için bunu gözden kaçırmamak gerekir.

“Çevreye zarar verme”ler sorgulanmadığında, kuşkusuz, bu gibi durumlar daha çok yaşanır.

Değişiklikle gelen düzelmeye, bu, her şeyin üzerine sünger çekmeyi gerektiriyor görünse de, aldanmamak gerekir.

*****

Bu kadar “kelam”ı, Hagi’nin Galatasaray’ın başına gelmesi, dün Fenerbahçe-Galatasaray derbisinde Galatasaraylı futbolcuların “iştahlı” oyunu üzerine düşündüm.

Kadıköy’de alınan bir 0-0‘lık beraberliğin, elde edilen başarının, bir kendine gelme olarak, önümüzdeki haftalara yayılması durumunda, Galatasaray’ın düze çıkacağını söyleyebiliriz.

Yoksa, futbolcuların “bir atımlık barut”u vardı, o da Kadıköy’de kullanıldığı, denir.

Ülkemizde, teknik direktör değişikliğin getirdiği havanın, olumlu bir hava olarak “ilk maça” yansıdığı çok görülmüştür.

Dün Galatasaray’da da bunu gördük.

Futbolseverlerin, hakem/leri bir yana atalım, güzel bir maç izlediklerini söyleyebiliriz.

Ancak, beni, futbolun güzelliğinden, alınan sonuçtan çok, bir hastalık durumuna gelen “Bu teknik direktör gitsin!” havasının futbol takımlarına egemen olması, futbolcuların başrol oyunculuğuna soyunması ya da onlara öyle bir görev yüklenmesidir.

Bu, sadece, Rijkaard’ın gitmesi Hagi’nin gelmesiyle ilgili değildir.

Bu, bütün takımlara, özellikle de “büyükler”e musallat olmuş bir hastalıktır!

Biz, bu filmi daha çok göreceğiz!

Filmi izleyenler, deyiş yerindeyse “figüran” konumundaki futbol izleyicisi, değişikliklerin getirdiği olumlu havası ile, sürekli avutulacak, hep bir beklenti içinde bakacaklar futbol takımlarına.

Bu, dün de böyleydi, bugün de böyle, yarın da böyle olacak!

Bakmayın, Aziz Nesin'in bir kitabına “Böyle Gelmiş Böyle Gitmez” başlığını koymasını, halkımızın “Böyle gelmiş böyle gider” deyişi, futbol dünyasında da, eskimez!