Gidene takılmıştı "4.bölüm"

Çok zaman geçti .Horozlar ötüyordu, bahçe kapısı rüzgardan hala bozuk; mandalı çarpıp duruyor.

Çok ıslanmıştım, kafam ağırlaşmış az uyumuş, uyuşmuştum. Yağan yağmur damlaları arasında...

Giden ayak sesleri hep kafamda; biri kalkıp diğeri iniyor. İçim ateş gibi, yanıyorum. Az su içsem yangınım geçer. Baktım, Haminnem namaza kalkmış bana; saatlerdir yağmurumu seyredersin yavrucuğum ıslanmışsın vah…vah…hasta olursun kim bakar bize!

Hayırsız baban anan seni kucağıma koyduğunda altı aylıktın; nah böyle yağmurlu gecede bırakıp kayıplara karışmıştı. Ne bilirim kızım seni kapıdan içeri girdiğini görünce bir an ! CEMAL geldi sandım. Oysa yıllar yılları kovaladı Cemal'den ne bir haber nede ölüsü veya dirisini ne kimse gördü nede söylediğini duydum. Ah evladım sen yanıyorsun bak ben bilirim.

Babası kılıklı kız nene gerek yağmurda yürümek bak hasta oldun, ateşin yükselmiş, gel de sana ıhlamur kaynatayım; bana da anam yapardı. Az karanfil, az da melisa otu , katıp kaynatır az az içerdim... Eskiden böyle doktor da azdı .Biz hekim derdik .Az bilen de bilmeyen de kendini hekim sanırdı .

Öğle yatmışım ki tam kırk gün yatakta ateşler içinde cayır cayır , yanmışım, Hep onu sayıklamışım, hoş kokulu sıcak çay içtim. Kalkıp odanın içinde yürümeye çalıştım ama, o da ne! düştüm

Kuvvetsiz kalmışım, haminnem artık o günden beri her sabah pelize içiriyor, yorgunluğumu alır, beni kuvvetli yaparmış. Belki doğru belki yanlış kendimi turp gibi hissediyorum .