Gidenin ardından

37 'nin sonlarına gelmiş bulunmaktayım. Hayatımda, o ana değin, çok daha önemsiz olsa da, hep bir şeylerin kaybolduğu ya da elimden kayıp gittiği düşüncesi bana da yabancı değildi. Fakat taa... ki yaşamımda ki en büyük kaybın ne olduğunu, acı bir tecrübeyle anlayınca, bu " küçük kayıplar "ın önmemsizliğini de açıkça farkettim. Anladım ki, hayatımda şimdiye kadar acı, keder, üzüntü diye nitelendirdiğim diğer şeyler aslında koca birer hiçmiş. Aslında gerçek acının ne olduğunu, geçen bayram ve gelen yeni yılla anlamış olmanın derin kederi var içimde. Hayatta iken elimdeki kıymetli şeyleri elimde tutamadığım için hayıflanırken gözlerimin önünde en kıymetli olan varlığın kaybetmenin acısı anlatılacak gibi değil!

Gün geçtikçe büyüyen, biraz kaba bir tabirle içime oturan ve yaşamıma acı bir tortu gibi yerleşen bu şeyin hayatımda bu kadar önemli bir değişiklik yapabileceğini hiç ama hiç tahmin edemezdim. Giderken bile neyin doğru, neyin yanlış olduğunu bana bir kez daha acı bir deneyimle öğretmiş oldu.İnsan hayatında belli şeyleri çoğu kez belli zamanlarda elde edebiliyor: Bu; bir eş, bir iş olabiliyor fakat annenin o doldurulamaz yerinin telafisi mümkün bir seçeneği yok, bunu iyice anladım.

En sıkıntılı anlarımda bana bir nefes kadar yakın olan, sırtımı yasladığımda, adeta azgın dalgalardan kaçarak sığınılan bir liman gibi hissettiğim annemin arkamda olmayışı, limanımın dağılması, adeta bir tarafımın yok olması gibi bir durum! Bu tarifi olmayan acının canımı yakması her zaman kendinden emin olan Ecem'in, sanki hiç bir şeyini kaybetmeyecek kadar güveni olan benim, başımı öne eğmemi engelleyen annemin yokluğu, hayata tekrar başlamamı ve doğru bildiğimden ayrılmama kararımı desteklemesi olmasa, şu an çoktan dibe vurmuş ve bir daha kalkamamış durumda olurdum sanırım.

Şimdi yeniden yürümeye başlamaya çalışıp adım atmaya gayret ediyorsam bu ona verdiğim sözden ötürüdür sanırım...

Bir annenin ardından aslında yazılacak daha bir çok şey var ama tümünün sözcüklerlelerle ifade edilmesi çok güç...

Bu duygusal değinmelerime, onun kaybından bu yana geçen 21 günün ardından anneye duyulan özlemin satırlara yansıması diyelim isterseniz...

Bu gelen güzel günde, burada yazmaya başlamadan önce, annemi kaybetmenin derin acısı henüz sıcacıkken kağıda dökülenleri sizlerle paylaşmak istedim. İlginiz için İçten teşekkürlerimle...

Fotoğraf: www.yorumla.net