Gidenin Gözlerinde Kalan

her şey sus/tu

rüzgâr yoksunu, tayfasız bir yelkenlisin

ve şimdi cehennemin kapıları açılmakta içinde

kanını donduran vurgun

kıyı ve kurtuluş, çok uzak bir imge

varoluşunu biçimlendiremeyen eller/in kanıyor

kalbin, acıdan patlayacak birazdan

döndürüp duruyorlar başını alıcı kuşlar

/zamansız ölüm/ zamanlısı var mı?/

kendi tükenişine seyirci akıl, boşluğa akıyor

zaman parçacıkları arasından

çarpa çarpa geçip gidiyor replikler

bir dağınıklığın içine düşüp, toplanamıyor düşünceler

/yer neresi, gök neresi ?

kavram /karmaşa/

her şimşek çakımında bir körleşme

alkol bulanıklığında görüş

açığa çıkamayacak, kara bir fotoğrafın

külçe ağırlığını taşıyamıyor omuzun

artık, saatler kurulamayacak geleceğe

hep bir eksik konacak sofraya aş

/gidenin gözlerinde kaldı gün

mevsimler eksildi yüreğinden/

fazlaya tahammülün olmayacak hiç

bahara tırmanan sarmaşığı, kesip atacaksın kökünden

hayat şaşırtmasından girdiğin, yaban yolda yürürken

her gün biraz daha eksileceksin kendinden

ne sen, ne de toprak gerinebilir taze bir dirilişe

yaşamında yaz bitti

akşam sesleriyle sürer yaşamak zulmü

tek kişilik acı, mütemâdiyen güz hayatındaki

5 Kasım 2010

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....