Gitmek ve kalmak

Bazı insanlara uzaklara gitmek, yollara düşmek yakışır. Yüzlerinde hep akşam üstü telaşları vardır onların; güneş battı batacak... Yollarda huzur bulur ruhları..

Gitmek için biraz yalnızlıktan doğmak, kalabalıklarda boğulmak gerek..

Gitmek için  biraz deli,  biraz  çocuk,  biraz öfkenle dost olmayı bilmek gerek. Öfkeyi bilmeyenin aklına gitmek gelmez. Öfkesiyle dost olmayanda gitmeyi beceremez..

Gidenler için özlemek özledikleri insanın yokluğu değildir. Bir yavru kedinin miyavlamasında bulur annesinin sesini. Uçan bir kuşun kanadında görür dostunu..

Kalanlar; sevgililerinin onların olsun ister. Gidenlerin sevgilileri için sadece temennileri vardır.

Gidenlerin gözleri kocamandır.Bazen bir kenti görürsün orda bazen bir yolu. Bazen çiçeksiz bir saksı vardır gözlerinde, bazen ilkbaharda ki bir erik ağacı..

Kalanlar için yaşamak kurulmuş bir saatin sabahki alarmıdır. Gidenler için yaşamak ağlarını denize atan balıkçılara "merhaba" demektir.

Kalanlar için ölüm bir örtüdür. Gidenler için  ölüm, birazdan akşam olacağını bilmektir.

Bazı insanlara gitmek yakışır. Onların gözleri gecikmiş bir mektupdur. Onların gözleri kimsenin yolunun düşmediği köydeki kır çiçeğidir. Bazı insanlara gitmek yakışır. Onların gözleri daldaki vişnedir, karşı komşudan gelen reçel kokusudur.

Gitmek mi zor kalmak mı zor herkes sormuştur bu soruyu hayatında bir kere.

Gitmek,  uzak.

Kalmak, yakın mı oluyor acaba..?

Çok uzak diye bir yer yok aslında

Gönlünden bir yol geçiyorsa..

Çok yakın diye bir yer yok aslında..

Gönlünde sevgiye yer yoksa..