Gitmeye dair

Gitmene çok az zaman kaldı. Ve zaman azaldıkça benim duygularımın yoğunluğu, ağırlığı gittikçe artıyor, dile getirilemez hale geliyor… Sensiz uyuyacağımın ilk gece ne yapacağımı ve uykuya nasıl dalacağımı bilemiyorum mesela.

Sonra gidişinin ardından gözyaşı dökmeden el sallamayı becerebilecek miyim? Ya da nasıl hissedeceğim, yokluğunu, nefesini hissedememeyi ne zaman kabulleneceğim? Biliyorum yine geleceksin. Her kesin yorulmadan, bıkmadan söylediği şeyi ben de biliyorum. Hem ben teselli de istemiyorum. Özlem en özel duygudur biliyorum çünkü. Gülerken herkes nasıl normal karşılıyorsa, ağlarken de normal karşılasınlar istiyorum. Özlemi hissetmek istiyorum. Geceleri burnumun direği sızladığında, yalnız kalmak…

Sonra sabah olduğunda kalbimde seni taşıyarak başlayacağım yeni güne. Sana anlatmak için güzel anlar biriktireceğim. Büyük ihtimalle gördüğüm, duyduğum ve yaşadığım her anda seni bana hatırlatacak şeyler gelecek aklıma. Belki çok saçma bir anda gözlerimin önüne gelecek Afyon otogarda iştahla yediğin sucuk-ekmek ! Evet belki çok alakasız bir yerde burnum aka aka ağlayacağım. Ama hep bileceğim ki özlem, aşkın en güzel parçasıdır. Kimseye anlatmayacağım, çünkü yaşadıklarımın ve hissettiğim özlemin isyan, umutsuzluk ya da mutsuzluk olmadığını sen herkesten daha iyi bilirsin. En iyi sen tanırsın beni. Duygularımı yaşamayı ve her zaman hissettiğim gibi davranmayı sevdiğimi…

Gitmeye dair, gidişine dair söyleyecek hiçbir şeyim yok aşkım. Tek bir cümle bile… Benim sana dair, aşka dair ve özleme dair söyleyecek çok cümlem, hissedecek çok duygum var. Ve şimdi ne kadar anlatsam da eksik kalacak biliyorum.

Sen benim kelimelerimden, hatta hissettiklerimden çok daha fazlasısın. Eğer daha sen gitmeden bu kadar özlüyorsam, korkuyorsam ben seni çok seviyorum aşkım!