Gökhan Gönül'ümün kanı yerde kalmadı!

Benfika ile eşleştiğimiz de, takımda ilk maçta dövdüğümüz direkler gibi dizlerimizi döveceğimiz kimin aklına gelirdi? Penaltı bile Robin Bonus tarafından direğe nişanlanmış maç onca kaçan pozisyona rağmen bir sıfır bitmişti. Webo tıpkı şampiyonluğun belirleneceği Playoff finalinde Dia’nın yaptığı gibi, sorumsuzca topu düdükten sonra tepmiş, aslında teptiği top değil tur olduğu daha sonra anlaşılacakmış.

Futbol bu, yenmek de var yenilmek de. Ama Mağrur olma padişahım senden büyük Allah var diyen Köroğlu’nun röveşatası gibi her şey olabilirdi. Jesus turu kaybettiğimiz maçtan sonra rakibine saygı duymayan imparorcuklar gibi, zaferin gazı ile ağzını açmış ve fosseptikten çevirmen yardımıyla dönüşülen sözlerinde, Fenerbahçe’mizi aşağılamıştı. Günler günleri kovaladı ve kendi liginde Porto’ya ilahi bir vuruşla son dakikada lig şampiyonluğu avantajını kaybetti. İşte o an imparatorcuk, yelesi uzun akbaba yere çöktü. Futbolun tanrısı kibirli kullarına cezayı çok acı kesmişti. Ama ceza keşke bununla kalsa, imparatorcuk bayram ederdi. Uefa şampiyonluğunda yine son dakika gölüyle aslında çok da baskın oynadıkları maçı kaybettiler.Chealse oynamadan iki büyük kupa kazanarak bu dalda Yunanistan’ın şampiyonluğunu geçti.

Bir maç değil tarihe geçme fırsatını kaçırdılar. İmparatorcuk, yelesi uzun akbaba yine diz çöktü…

İçinden ne geçiriyordu acaba, iki koca kupa parmaklarının ucundan akıp giderken. Benimse aklımdan geçen tek şey vardı;

Gökhan Gönül’ümün kanı yerde kalmadı…!