Gökkuşağı

Üç yıl önce yeni aldığımız eve taşınmıştık. Yaz bitti havalar soğumaya başladı. Kasımın sonuna doğru hala kaloriferlerimiz yanmıyordu. Sitenin yarısı inşaat olduğu için.

Neyse bir kaloriferci ayarlandı ve ilk kez borulara su verildi. Ve sonuç... Kullanılan borularda üretim hatası çıktı. Hem de tanınmış bir marka. Hemen şirket arandı. Telafi ederiz demişler.

Evin içinde yeniden inşaat ve işçiler. Zamanında gelmezler. İstediğin gibi çalışmazlar. Duvarlar kırıldı, fayanslar söküldü. Borular alttan döşeme olduğu için parkeler söküldü. 11-12 daire neredeyse. İşler uzadıkça uzadı. Küçük çocuklar soğuktan hastalandı.

O yıl emekli olmama rağmen ücretli olarak ders almıştım. Evde inşaat, okulda ders öyle sıkıntılı günler yaşıyordum. Okula iki dolmuş değiştirip gidiyordum ve 80 dakikam yolda geçiyordu. Eşime ne zaman dert yansam, sen istedin bu evi almayı... Suyumu çıkmıştı o evin diyordu. Önceki evimiz küçük ve sobalı idi. Orada da ne zaman lodos olsa baca tütüyor, ben sabahlıyordum.

O gün dışarda yağmur yağıyordu, çok yorgundum... Ve deterjanlar rahatsız etmişti beni. Nefes almak için pencereyi açtım. Gökyüzünde bütün şehri anne gibi kucaklayan bir gökkuşağı beni selamlıyor. Arkaplanda Pamukkale... Bembeyaz gelinliğini giymiş, uzaktan bana göz kırpıyor... Ve önünde baraj gölü... İşte bu! Mutluluk bu dedim. Bu güzel manzarayı şehrin hiç bir yerinden göremezdim çünkü. Önce kendime bir çay demledim, sonra da kaldığım yerden beni bekleyen işlere yeniden, ama daha mutlu olarak koyuldum...