Gölgeler

Bir kuytu bulsam da girsem altına
Kuytular... Kuytular... Beni gölgeler
Güneşle kurulur ince tahtına
Böylece canlanır, yaşar gölgeler

Canlıdır canlıda, can gibi özdür
Soğuktur bedeni, mevsimde güzdür
Aynaya bir baksa... Kapkara yüzdür
Sanki bilmez gibi şaşar gölgeler

Kimi an denizdir, kimi an ada
Girmediği kılık yoktur dünyada
Aştığı dağ olsa, ova olsa da
Yolları bilmeden aşar gölgeler

Karışır şehirle, karışır köyle
Sırrına erişmek mümkün mü öyle
Bir orda görünür, bir burda, böyle
Zamandan zamana koşar gölgeler

Gölgeler sırdaşım, hep, birer birer
Derdimi zindana kor da sürgüler
Seherde evlenir, mutlu gün sürer
Her akşam bir daha boşar gölgeler

20.04.2001, Denizli

Sevgi, hürmet ve muhabbetle..

Murat HACIOĞLU

www.murathacioglu.com