Gönlüm...

Ağlıyorsun...

Hemde öyle bir ağlamak ki gecenin soğuğunda ayaza, kör karanlığında sokağa bırakılmış gibi...

Sen hep böyle haksızlıklara uğradın hayatın boyunca, hep savaştın, anlatmaya çalıştın ama anlayan olmadı bir türlü. Biliyorum...

Dur ağlama...

Biliyorum zordur. Yaslanacak bir omuz bulamamak. Buldum sanmak. Biliyorum zordur, tamam dediğinde, yine hıçkırıklarla, gözyaşlarına boğulmak.

Anlıyorum...

Belkide ilk defa ben anlıyorum seni ve belkide son. İşte buna hayat diyorlar. İçinde arada bir mutlulukların yaşandığı, tamamı acılarla dolu bu şeye hayat diyorlar. Acı hayat.

Kırdılar...

Seni yüzbin yerinden kırdılar, ağlattılar, acıttılar. Ve sen haketmeyenleri sevmeye devam ettin. Yine sev çünkü sevmek gönülden geçer ama unutma yine kıracaklar.

İnsanlar...

Dön arkana bir bak, hayatın sana verdiklerine ve yaşattıklarına.Aklında hep hüzün kalır senin. Ve gözlerinde yaş.
Çünkü sen mutlu olmayı haketmiyorsun. Çünkü sen insan değilsin. Herkes hakeder ama sen değil!...

Anlamazlar...

Pusu kurmuş yalnızlıkların kapılarının ardında, seni bekliyor. Ve haksızlar sana inat gülüyorlar doyunca... Sus anlatma çünkü seni benden başkası anlamaz gönlüm, sen sus.

Üzülüyorum...

Bende üzülüyorum seni böyle hissettikçe. Paramparça olunca. Umutların yıkılınca. Üzülme ben yaşadıkça sen yalnız kalmayacaksın. Ben seni hiç üzmeyeceğim. Çünkü bunlar olurken sen beni hiç yalnız bırakmadın.

Ah gönül ah...

Anlatamıyor muyum sana doğanın kanunu bu diye. Bazen sana bakmazlar, nesindir, nasılsındır diye. Önce bana bakarlar. Sen umurlarında olmazsın.

Gönlüm!...

Yalnızlığına üzülme çünkü senin yalnızlığın benim, sende benimki. Unutma aslında yalnızlığın en büyük ve en sıkı dostundur. Gerçek ve ebedi dostun. Sırdaşın. Ben Şanslılardanım. Bazen o yalnızlığının içinde karanlık odam, bazen boş duvarlar, bazen şarkılarım, şiirlerim olur. Sen daha şanslısın çünkü ne zaman istersen seni dinlemeye hazırım.
Seninle ağlamaya, gülmeye, aşka, ayrılığa, acıya, tatlıya, yalnızlığa, kalabalığa seninleyim.

Gönlüm!
Sen benden başkasını yaren bilme kendine. Çünkü benden başkası içimi bilmez benim. Dışımı bilir, aldanırsın, ağlarım...