Gönül bahçem

Sevgili okurlarım, bakalım bu şiirlerimle de beğenilerinize mashar olabilecekmiyim? Sevgi ve saygılarımla arz ederim.

GÖNÜL BAHÇEM

Bir bedende can olmaya,
Halk içinde var olamaya,
Yaşarken arif olmaya,
Canlara dost olmaya geldim.

Yalan dünyayı seyran etmeye,
Gündüz hayal, gece düş görmeye,
Nefsim için dert, çile çekmeye,
Gül yada ateş dermeye geldim.

Ay gibi dünyayı dolanmaya,
Hemhal olup halden anlamaya,
Karanlıkta ışık olup yanmaya,
Halden hale girmeye geldim.

Kötülük benliğime sahip olmuş,
Dünya çirkin kötülerle dolmuş,
Yanlışalar değişmez kader olmuş,
Bir gün hesap vermeye geldim.

Ne yarar ne de zararım olur.
Elbette kış geçer, yaz, bahar olur.
Çilesiz bülbülde dil mi olur.
Dert çile çekerek pişmeye geldim.

Dilerim güleceğim gün yakın olur.
Yalnızlığım belki bir gün, çarşı pazar olur.
Ahirette bana yardımcı kim olur.
Eşe dosta faydalı olmaya geldim.

Ertesi güne hayaller kurar yatarım.
Geceleri düşte güzel yaşarım.
Ya uyur kalırım, yada kalkarım.
Bir gün ben de HİÇ olmaya geldim.

İlim yolunda ilerlemeye,
Geceyi gündüzden demlemeye,
Demlenen gecelerde ermeye,
Bir gün güneş gibi batmaya geldim.

Hayalini kurduğum düşler de yok artık,
Ne gündüz ne de gecenin farkına (tadına) vardık.
Ruhumdaki fırtınalar dinmiyor artık,
Geldiğim gibi, bir gün geri gitmeye geldim.

Bedenimdeki ruhun artık, gitme vakti gelmiş.
Neden bana bu güne kadar hiç haber verilmemiş.
İlahi takdir böyle söylense de bilinmezmiş.
Arkama bakmadan gidiyorum, ben artık.

Rüzgar mı var, dışarda bu gün, ben üşüyorum.
Yoksa, Azrail mi gelecekti, düşünüyorum.
Faydasız gecen ömrüme üzülüyorum.
İyi kötü günleri alıp gitmeye geldim.

Özlediğim yerlere geri dönmek ister gibi,
Son dileğim, uyanıkken uykuya geçer gibi,
Hasretini çektiğim, onlarca eş dost arasına,
Solmayan mevsimlerde buluşmaya gider gibi...

Cahit KARAÇ