Göz göze geldim Hakim Bey!

Çok fazla bir şey yazmaya gerek yok: Göz göze temas yasağı bu gün bir hapishanede başlar, yarın sokaklara taşar!

Tekirdağ F tipi cezaevinde başlatılan uygulamaya Tekirdağ Cumhuriyet Savcılığı da onay verdikten sonra anladık ki göz göze iletişim de pek zararlı!

Arabistan’da kadınları siyah ambalajlara almakla yetinmeyip de baştan çıkartıyor diye gözlerine, yüzlerine peçe takmaya zorlayan zihniyet en son bir gözlerini kapatalım istemişti; gerekçeleri ise: bakışları tehlikeliydi! Maazallah, bir adam o bir çift göze bakar da şeytana uyardı!

Ayağa kalkmıştık!...

Savunanlar da vardı, şüphesiz; dayandıkları neydiyse?

Şimdi de mahkumların göz göze gelmeleri tehlikeliymiş; şeytanı bu durumda sorumlu tutamayacaklarına göre: İletişim tehlikeli bir şey demek ki şekerim!

******

Sokaklarda, evlerinde insanlar rahat rahat konuşamaz oldular, iletişim “Ahh havalar ne güzel, yine kış geliyor, yağmur yağacak sanırım” tarzına dönüşür olduysa ne kişilik ne de sosyal gelişmişlikten söz edemeyiz!

******

Çocukluğumda komşu ziyaretlerinde yaşanan zorunlu “Hava şartları” muhabbetlerinin çoktan birmiş olması gerekirdi!

Bizler büyüdükçe havadan sudan konuşmaların gereksizliğini fark ettik!

Çalışan insanlar olarak vaktimizi doğru ve keyifli iletişim kurduğumuz insanlara harcadık; yoran, zarar veren insanlardan ve muhabbetlerinden kaçınmaya başladık!

Yavaş yavaş…

Tercihlerimiz oldu, anne-babamızdan öğrendiğimiz terbiyeyi aşan; komşuluk ilişkilerimiz onlar kadar sıcak olamadı…

Kısır günlerine de katılamadık, mesela…

Zaten, laf aramızda, katılmak da istemedik!

Ayırdığımız vakit değerlensin istedik: O sohbetten bir kazanımlarımız olsun, bir gerçek paylaşımımız…

“İletişim” kendi değerini yarattı: İlle de bir amacı olsun istedik; laf olsun diye konuşmayı sevemedik!

******

Böyle bir nesil oluştu: İster beğenin, ister beğenmeyin!

Bir kuyrukta önünde ve arkasındaki ile sohbet ederken vaktini değerlendiren bir nesil: Bekleme aşamasında fikir alış-verişinde bulunan; gerektiği yerde bu bilgileri kullanan…

******

Bir şeyler oldu sonra, tam da gerçek bilgiye kendi irademiz ile ulaşacakken…

Beş yaşındaki kız-erkek çocuklar korunmaya alındı bazı kişiler ve kurumlarca; yedirildi, içirildi: Bakamayacağı çocukları doğurtan babalara gün doğdu!

Anneler “En azından Allah yolundalar” diye içlerine serin sular serpip “Pişttt! Gel kız!” diyen kocasının koynuna girmeye devam etti!

******

O beş yaşındaki çocuklar büyüyüp on sekiz yaşına geldi; bizler ikili ilişkilerin dengesini bulmaya; eğitimli anne-babanın mükemmel çocuklarını yetiştirmeye çalışırken…

Biz dağıldık gittik o arada; ev kadını anne ile çalışan baba standardından sıyrılmaya çalışırken ve hiçbir ideoloji beş yaşındaki çocukları hedef almamışken…

Kıyamazlar sanırdık; oldu!

******

Bizler daha özgür, daha özgüvenli toplum için emek harcarken beş yaşındaki çocuklar belli evlerde eğitim aldı; büyüdüler ve seçmen oldular!

******

Bizler ilişkilerimizi düzgün bir platforma oturtalım derken en doğal, en doğru ve katışıksız olan (Potansiyel yalancılar dışında) göz göze iletişim de zararlı bulunup yasaklandı ya!

Daha da söylenecek söz yoktur!

******

Söylenen sözlere inanın; camdan okunsa bile!

Göz göze gelmeyin ama! Cısss!...

Zaten söz etmesinler, göz göze gelmesinler diye tecrit edilmediler mi Balbay’lar?

******

Az yazacaktım güya, dalga dalga vuran bir şey var içimde, durduramadım gitti!

Ağzıma günlerdir pelesenk olan bir şarkı belki de durumumu anlatır: Hakim Bey!

******

Göz göze gelmenin en iyi iletişim yolu olduğunun ve de zarar ve ziyanının olmadığının ayırdına varıldığı “İnsan” fabrika ayarlarına bir an önce dönülmesinin ve insanın “Meta” olarak hiçbir değeri olmadığı bir sistemden hızlı bir şekilde uzaklaşılması gerektiğinin ayırdına varılması salık versem; sesimi duyan olur mu Hakim Bey?

http://twitter.com/Gulgunkaraoglu

gulgun_2006@hotmail.com