Gözlerimdeki sesler konuşuyor

Acı yine aynı acı.. Tarifi mümkün değil.. Ve tabiki ateş düştüğü yeri yakacak yine yakıyor da.  Bugün heberler de  bir şey izledim ve bir çoğunuzda izlemiştir mutlaka. Ermenek'te ki maden faciası ile ilgili olarak. Maden de mahsur kalan işçilerden birinin annesinin "Oğlum yüzme de bilmezdi, suyun içinde ne yapacak" ve ardından  babanın devam eden sözleri "Gitti mi benim oğlan şimdi, Saklamayın" . Ben o gördüğüm yüzü ve o gözleri hiç unutmayacağım. Şu iki cümle aslında ne kadar çok şey ifade ediyor değil mi? Bu iki cümle dolandı durdu sabaha kadar beynimde.

Soma faciası ders olmadı kimseye, Ermenek'te olmayacak ve sonrası da. İktidar, muhalefet hiç biri önemli değil şu an. İktidar olarak, muhalefet olarak, paralel olarak, medya olarak, sendikalar olarak, iş veren olarak, kısacası millet olarak sınıfta kaldık kesinlikle... Hepimiz hem de...

İşverenlerin cebi dolsun da gerisi önemli değil. Yemeklerini bile yer altında diyorlar, çok afedersiniz insani ihtiyaçlarını bile pet şişelerle gideriyorlar. Kredi borcunu ödemek, ekmek parasını kazanmak için öleceğini bile bile yerin altına gitmek ne demek..

Umut... Madende mahsur olan işçinin doğum yapan eşinin, çocuğuna iki gündür isim vermeyip kocasının gelmesini beklemesinde umut... Umut o ağlayan küçücük bebeğin sesinde... İnşallah güzel haberler alırız.. Ama saatler ilerledikçe içimden bir ses artık zor diyor..

Kader...  Bu 'kader' ne hikmetse hep lastikli ayakkabı giyenlere denk geliyor. Bu konuda düşündürücü ya..

Kısacası işçiler eylem yapacak denilse kesinlikle yetkili merciler önlem alırdı da, bu uygulamalar böyle giderse çok işçi ölecek diye bas bas bağırılırken nerede önlem, nerede yasalar, nerede yasaklar..

Ve başka üzücü bir şey  şehit haberleri. Gencecik askerlerimiz kalleşçe hem de sırtlarından vuruluyor. Yaşı daha henüz 24 hem de aşeren eşine ayva almak için pazara gittiğinde şehit ediliyor en son şehidimiz. Hamile eşinin gözleri önünde. Bizim ceddimiz silahsız bir insanla savaşmaz. Silahsız savaşılacaksa da bu savaş gözgöze olurdu.. Rakibinin gözünün içine bakarak hamlelerini yaparlardı. Arkadan vuranlar size soruyorum sizin ceddiniz kim?

Evet Türkiye olarak ışıltımızı kaybediyoruz söylenen gibi.. Dilerim bu kötü günler son bulur... Allah millet olarak yardımcımız olsun...

Ve benim gibi birçok kişinin de yaşananları gördükçe eminim gözlerindeki sesler konuşuyor..