Gözlerimi Açsam

Demirin iğreti soğuğu ayaklarını kaşındırıyordu, elleriyle sarsılmaz dengeyi bulmaya çalışırken arkasından bir nefes duydu.

Evet duydu...

Doğruydu...

Evde ondan başka biri daha bulunuyordu. Oysa kapıları üst ste kitlemiş hiç açık pencere dahi bırakmamıştı. Hafif bir esinti duydu bu kez. Tenini öperek geçen rüzgar, tehditkardı. Boğuk bir iniltiyle cevap verdi karanlığa. 

''Kim var orda''

Filmlerde en alay etttiği konuyu kendisi yaşıyordu.Bu soruyu sormanın kimseye faydası olmadığını, en acısı da soruya cevap verecek kadar merhametli bir katil olacağını hiç ama hiç düşünmemişti.Yine de umut vardı. Belki onun katili merhametli olurdu ve soruya bir cevap verirdi.

Öyle de oldu.Merhametli katilden, ayaklarının demirden aldığı soğuğu ısıtacak bir içtenlikle cevap geldi.

'' Benim...''